Wołowiec Mięguszowiecki
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Wołowiec Mięguszowiecki (niem. Volovec, Olgaspitze, słow. Mengusovský Volovec, węg. Volovecz, Olga-csúcs[1], 2227 m) – trójwierzchołkowy szczyt tatrzański położony w krótkiej, bocznej grani odchodzącej od położonego nieco na wschód Hińczowego Zwornika, od którego oddziela go Wołowcowa Przełęcz (Volovcovo sedlo). Grań ta dzieli górne piętro Doliny Mięguszowieckiej (Mengusovská dolina) na Dolinę Żabią Mięguszowiecką (Žabia dolina mengusovská) z Kotłem Żabich Stawów Mięguszowieckich (kotlina Žabích plies) oraz Hińczową (Hincova kotlina) z Wielkim Stawem Hińczowym (Veľké Hincovo pleso)[2].
Widok z Doliny Hińczowej | |||
Państwo | |||
---|---|---|---|
Położenie | |||
Pasmo | |||
Wysokość |
2227 m n.p.m. | ||
Pierwsze wejście |
1903 | ||
49°10′37″N 20°04′04″E | |||
|
Nazwa szczytu związana jest z dawniejszym wypasem bydła w dolnej części stoków. Jest to najstarsza wołowa nazwa w Wołowym Grzbiecie i jedyna pochodzenia ludowego[3]. Wszystkie pozostałe wołowe nazwy w tym grzbiecie i dolinkach u jego podnóży utworzone zostały później, przez turystów i taterników[2].