Wykładnia autentyczna prawa
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Wykładnia autentyczna prawa – wykładnia prawa przeprowadzana przez podmiot, od którego pochodzi tekst, jaki ma zostać zinterpretowany – zwłaszcza ten, kto jest autorem takiego tekstu prawnego albo ustanowił zawierający ten tekst akt prawny[1].
Podstawę dla dokonywania tego rodzaju wykładni stanowi zasada cuius est condere, eius est interpretari (eius est interpretari leges, cuius est condere), zgodnie z którą ten, kto jest upoważniony do tworzenia prawa, uprawniony jest też do jego interpretowania[1].
W Polsce wykładni autentycznej dokonują ministrowie, ilekroć podają jak należy rozumieć wydane przez nich rozporządzenia[1].
Powoływanie się na wyniki wykładni autentycznej – choć nie należy ich zrównywać z samym interpretowanym tekstem prawnym, chyba że przyjmą taką samą formę jak ten tekst (jak np. byłoby w razie w przypadku poczynienia wykładni przepisów danej ustawy w innej ustawie) – jest na ogół silne[1].