Wysoka Kopa
szczyt w Górach Izerskich / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Wysoka Kopa (niem. Hinterberg, 1127,6[1] m n.p.m.) – wzniesienie w południowo-zachodniej Polsce, w Sudetach Zachodnich, w Górach Izerskich, w masywie Wysokiego Grzbietu.
Widok od strony wschodniej z Izerskich Garbów | |||
Państwo | |||
---|---|---|---|
Położenie | |||
Pasmo | |||
Wysokość |
1127,6[1] m n.p.m. | ||
Wybitność |
240 m | ||
50°51′01″N 15°25′12″E | |||
|
Wzniesienie położone jest w Sudetach Zachodnich, w środkowo-wschodniej części Gór Izerskich, w najwyższej centralnej części Wysokiego Grzbietu Gór Izerskich, między wzniesieniem Złote Jamy po południowo-zachodniej stronie a Izerskimi Garbami po wschodniej stronie, około 2,65 km na południowy zachód od Rozdroża Izerskiego.
Najwyższy szczyt Gór Izerskich. Czasami zaliczana jest do masywu Zielonej Kopy.
Łagodna kopuła zbudowana z granitów, gnejsów i łupków, należących do bloku karkonosko-izerskiego, a ściślej do jego północno-zachodniej części – metamorfiku izerskiego.
Bezleśna (w wyniku klęski ekologicznej lat 80. XX w.)[2]. Partie wierzchołka porośnięte łąkami subalpejskimi z interesującymi gatunkami roślin (arcydzięgiel litwor, gęsiówka Hallera, zawilec narcyzowy).
Szczyt bardzo często pokrywają chmury. Na Wysokiej Kopie długo (do początków maja) utrzymuje się pokrywa śnieżna.
Obok szczytu prowadzi czerwony – fragment Głównego Szlaku Sudeckiego ze Świeradowa-Zdroju do Szklarskiej Poręby[3]. Jest to dobry punkt widokowy.
Wysoka Kopa należy do Korony Gór Polski i Korony Sudetów.