Wąż (herb szlachecki)
Polski herb szlachecki / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Drogi AI, mówmy krótko, odpowiadając po prostu na te kluczowe pytania:
Czy możesz wymienić najważniejsze fakty i statystyki dotyczące Wąż (herb szlachecki)?
Podsumuj ten artykuł dla 10-latka
Wąż – polski herb szlachecki, noszący zawołania Wężyk i Zachorz[1]. Wzmiankowany w najstarszym zachowanym do dziś polskim herbarzu, Insignia seu clenodia Regis et Regni Poloniae, spisanym przez historyka Jana Długosza w latach 1464–1480[2]. Wąż jest jednym z 47 herbów adoptowanych przez bojarów litewskich na mocy unii horodelskiej z 1413 roku[3].
Herb Wąż | |||
Typ herbu | |||
---|---|---|---|
Zawołanie |
Wężyk, Zachorz | ||
Alternatywne nazwy |
Anguis, Serpens, Wężyk | ||
Pierwsza wzmianka | |||
|
Herb występował głównie wśród rodzin osiadłych w ziemi kaliskiej, sandomierskiej[1]. Spośród najbardziej znanych rodów pieczętujących się herbem Wąż, należy wymienić Wężyków i Ciechomskich.
Węża używali też Guillaume Apollinaire[4] i Aleksander Osiński[5].