Władysław Górski (żołnierz)
polski żołnierz, kapitan / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Władysław Górski (ur. 1 czerwca?/14 czerwca 1914 w Puszkinie, zm. 18 marca 1945 w okolicy Przybiernowa) – oficer, uczestnik II wojny światowej w szeregach Armii Czerwonej i Wojska Polskiego. Kawaler orderu Virtuti Militari.
kapitan | |
Data i miejsce urodzenia |
14 czerwca 1914 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
18 marca 1945 |
Przebieg służby | |
Lata służby |
1941–1945 |
Siły zbrojne | |
Jednostki | |
Stanowiska |
dowódca plutonu w 3 PP |
Główne wojny i bitwy | |
Odznaczenia | |
Syn Józefa Górskiego, polskiego maszynisty kolejowego mieszkającego w Puszkinie w Rosji. Edukację zakończył, jako absolwent szkoły zawodowej i rozpoczął pracę jako ślusarz w Leningradzie. W latach 1936–1937 odbył zasadniczą służbę wojskową w Armii Czerwonej jako mechanik-kierowca. Po ataku III Rzeszy na Związek Radziecki, 1 lipca 1941 roku został zmobilizowany. Walczył m.in. w obronie Leningradu. Służąc w Leningradzkiej Armii Pospolitego Ruszenia awansowany został do stopnia kapitana[1].
W czerwcu 1943 roku jako Polak z pochodzenia, został skierowany przez dowództwo ACz do armii polskiej utworzonej w ZSRR[2]. Powierzono mu dowództwo plutonu, a następnie kompanii cekaemów w 3 Pułku Piechoty[1]. Po bitwie pod Lenino, w której brał udział, wydano o nim opinię: wykazał się jako śmiały, odważny i pełen inicjatywy oficer[3]. Następnie przeszedł wraz z 3 PP szlak bojowy przez ziemie polskie. Uczestniczył w walkach o przełamanie Wału Pomorskiego. Ciężko ranny został w czasie walk o Przybiernów. Odniesione rany okazały się śmiertelne. Ciało kapitana Władysława Górskiego pochowano na cmentarzu w Przybiernowie[4].