Zamek ryglowany
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Zamek ryglowany – zamek, który po zamknięciu na czas strzału wlotu lufy łączony jest mechanicznie z lufą za pomocą mechanizmu ryglowego[1].
Ma zastosowanie w broni strzeleckiej strzelającej nabojami karabinowymi i pośrednimi oraz broni artyleryjskiej, nieautomatycznej, półautomatycznej i automatycznej[1].
Może mieć niewielką masę i jest bardziej skomplikowany konstrukcyjnie. Z uwagi na rodzaj wykonywanego ruchu podczas otwierania i zamykania może być zamkiem suwliwym, poprzeczno–suwliwym lub obrotowo–wahliwym[1].