Zapalenie błony naczyniowej
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Zapalenie błony naczyniowej (łac. uveitis) – choroba narządu wzroku charakteryzująca się wysokim stopniem bolesności, mogąca prowadzić do całkowitego zaniewidzenia. Często nie udaje się jednoznacznie ustalić przyczyn zapalenia błony naczyniowej. U jego podłoża mogą leżeć schorzenia ogólne o podłożu reumatoidalnym (np. reaktywne zapalenie stawów, choroba Bechterewa), schorzenia metaboliczne (np. cukrzyca), choroby bakteryjne (np. gruźlica, kiła), obecność ognisk zakażenia (np. ogniska okołozębowe, zapalenie zatok przynosowych), kolagenozy i choroby odzwierzęce (toksokaroza, toksoplazmoza), łuszczyca[1]. W przypadku rozpoznania ostrego zapalenia błony naczyniowej chory powinien być w trybie pilnym skierowany do lekarza okulisty.
|
Ten artykuł od 2008-12 zawiera treści, przy których brakuje odnośników do źródeł. |