Zatoka tętnicy szyjnej
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Zatoka tętnicy szyjnej (łac. sinus caroticus, ang. carotid sinus) – w anatomii człowieka poszerzony odcinek tętnicy szyjnej wspólnej tuż przed jej podziałem na tętnicę szyjną wewnętrzną i tętnicę szyjną zewnętrzną[1][2]. Zatoka tętnicy szyjnej zawiera liczne baroreceptory. Receptory te pod wpływem zmian ciśnienia krwi tętniczej wysyłają impulsację do jądra nerwu błędnego i ośrodka naczynioruchowego w pniu mózgu. Ramię odśrodkowe odruchu stanowią włókna nerwu błędnego dochodzące do węzła zatokowego i węzła przedsionkowo-komorowego, modulując pracę serca w odpowiedzi na sygnały z zatoki tętnicy szyjnej.
Ten artykuł od 2021-12 wymaga dodania wiarygodnych źródeł medycznych dla zapewnienia weryfikowalności. |
U niektórych osób odruch jest szczególnie nasilony: ucisk na zatokę może powodować u nich znaczne spowolnienie akcji serca, czego efektem bywa omdlenie. Jednocześnie ten rękoczyn ("masaż zatoki") jest wykorzystywany jako pierwsza interwencja w opanowywaniu niektórych typów częstoskurczu nadkomorowego.