Zelandia (mikrokontynent)
mikrokontynent obejmujący Nową Zelandię i Nową Kaledonię / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Zelandia (ang. Zealandia) – mikrokontynent leżący na wschód od Australii, którego około 94% powierzchni znajduje się pod wodą[2][3]. Jego lądy stanowią przede wszystkim archipelag Nowa Zelandia i Nowa Kaledonia wraz z przybrzeżnymi wyspami (m.in. Wyspy Lojalności, Île des Pins, Wyspy Chesterfield), oprócz nich mniejsze wyspy jak australijskie Norfolk i Lord Howe. W 2017 roku grupa naukowców (m.in. Nick Mortimer) postulowała, aby uznać go za odrębny kontynent. Według takiego podejścia stanowiłby najmniejszy pod względem wielkości kontynent[1].
Ten artykuł dotyczy kontynentu. Zobacz też: inne znaczenia tego słowa. |
Topografia Zelandii | |||
Państwo |
Nowa Zelandia | ||
---|---|---|---|
Powierzchnia |
wynurzone: 286 655 km²; | ||
Miejscowości |
Miasta w Nowej Zelandii: Auckland, Manukau, Christchurch; | ||
Wysokość |
max: 3724 m n.p.m., Góra Cooka | ||
Rodzaj obiektu | |||
40°00′S 170°00′E | |||
Mapa południowej części mikrokontynentu | |||
|
Odrębność Zelandii przypuszczalnie rozpoczęła się od subdukcji płyty Phoenix pod płytę antarktyczną w ówczesnej wschodniej Gondwanie. Wówczas region ten uległ wypiętrzeniu, a następnie, na skutek kolejnych ruchów tektonicznych, oderwaniu od głównego kontynentu[4].