Zelandia (wyspa)
duńska wyspa / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Zelandia (duń. Sjælland) – największa z 443 wysp Danii i 12. wyspa Europy. Zelandia położona jest między Fionią a szwedzką Skanią; z obiema połączona jest mostami poprzez cieśniny Wielki Bełt i Sund. Linia brzegowa silnie rozczłonkowana, liczne półwyspy, m.in. Ods Herred, Horns na północy, zatoki Sejerø, Roskilde Fjord, Ise Fjord na północy; Køge, Fakse na wschodzie oraz Vordingborska na zachodzie, mniejsze wyspy, takie jak Saltholm, Amager, Sejerø.
- powierzchnia: 7031 km²
- liczba mieszkańców: 2,288 mln[1]
Ten artykuł dotyczy wyspy w Danii. Zobacz też: inne znaczenia tego słowa. |
Kontynent | |
---|---|
Państwo | |
Akwen | |
Powierzchnia |
7031 km² |
Populacja (2017) • liczba ludności • gęstość |
|
55°30′N 11°45′E | |
Na Zelandii położona jest stolica Danii – Kopenhaga, miejsce akcji szekspirowskiego Hamleta – Elsynor, oraz Roskilde, miasto znane z organizowanych corocznie dużych festiwali muzyki rockowej.
Uwaga: nazwa państwa Nowa Zelandia nie pochodzi od nazwy tej wyspy, a od regionu w Holandii. Natomiast nazwa samej wyspy odnosi się do dużej populacji fok (sæl) u jej wybrzeży.