Zenon z Ikalto
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Zenon z Ikalto (zm. VI w.) – święty mnich chrześcijański.
Data śmierci |
VI w. |
---|---|
Czczony przez | |
Wspomnienie |
7/20 maja |
Szczególne miejsca kultu |
Według hagiografii pochodził z Syrii. W młodości dołączył do klasztoru założonego przez mnicha Jana i razem z nim opuścił pustynię w Syrii jako jeden z dwunastu wybranych uczniów[1]. Razem z innymi mnichami z wspólnoty kierowanej przez Jana żył następnie na górze Zaden (późniejsza Zedazeni), uznawany przez miejscową ludność za świętego ascetę i cudotwórcę[2]. Następnie na polecenie Jana opuścił górę, by razem z mnichami Antonim, Józefem i Stefanem udać się do Kachetii, gdzie działał już inny uczeń Jana, biskup Abibos[3].
Hagiografia prawosławna nazywa go "filarem słodkiego posłuszeństwa". Prowadził działalność misyjną w północnej Kachetii, po czym założył w Ikalto klasztor. Tam też zmarł i został pochowany[4].