Zgrzewanie tarciowe doczołowe obrotowe
Opis jednej z metod łączenia tarciowego / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Drogi AI, mówmy krótko, odpowiadając po prostu na te kluczowe pytania:
Czy możesz wymienić najważniejsze fakty i statystyki dotyczące Zgrzewanie tarciowe doczołowe obrotowe?
Podsumuj ten artykuł dla 10-latka
Zgrzewanie tarciowe doczołowe obrotowe (rotacyjne zgrzewanie tarciowe - j. angielski: Rotary Friction Welding (RFW)) – jedna z metod zgrzewania tarciowego, której klasyczny sposób wykorzystuje pracę tarcia, do utworzenia połączenia nierozłącznego. Zgrzewanie tarciowe określane jest, często mianem łączenia w stanie-stałym (solid-state welding), ze względu, że łączone elementy są poniżej temperatury przetopienia.
Zgrzewane mogą być materiały metalowe jednoimienne i różnoimienne[1][2], kompozytowe[3], materiały niemetalowe.
Przebieg procesu wygląda następująco:
- etap tarcia: Na ogół jeden z elementów wprawiany jest w ruch obrotowy z dużą prędkością obrotową, następnie dociskany do drugiego nieruchomego a wskutek pracy tarcia, obszar złącza nagrzewają się,
- etap hamowania: element obracający zostaje zatrzymany,
- etap spęczania: elementy łączone są nadal dociskane.
Norma opisująca w sposób ogólny zgrzewanie tarciowe to PN-EN ISO 15620:2019-07[1], wymienione są w niej definicje podstawowych pojęć takich jak etapy procesu, umieszczona tabela zgrzewalności metali i stopów a przykładowym obszernym podręcznikiem na temat między innymi tej metody spajania, wykonanej w klasyczny sposób, może być książka A. Klimpela "Spawanie zgrzewanie i cięcie metali"[2], jednak nie jest to jedyna pozycja literatury.