Ziemia Święta
nazwa Izraela lub Palestyny w języku pielgrzymów chrześcijańskich / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Ziemia Święta – termin pochodzący z Biblii, oznaczający Palestynę i Izrael jako miejsca rozgrywania się wydarzeń Starego i Nowego Testamentu. Od średniowiecza jest używany powszechnie przez chrześcijan[1], ale także w judaizmie i islamie.
Ten artykuł dotyczy terminu geograficznego. Zobacz też: kwartalnik Ziemia Święta. |
Państwa | |||
---|---|---|---|
Stolica | |||
Ważniejsze miejscowości | |||
Położenie na mapie | |||
31°46′42,0″N 35°13′47,0″E | |||
| |||
|
Ziemia Święta jest celem licznych pielgrzymek. Jej opisy można znaleźć w wielu relacjach pielgrzymów starożytnych i współczesnych (np. Pątniczki Egerii (IV w.)[2], Pielgrzyma z Bordeaux (IV w.)[3], Anonima z Piacenzy (VI w.)[4], Mikołaja Krzysztofa Radziwiłła, zwanego Sierotką (XVI w.)[5][6], Maksymiliana Bawarskiego (XIX w.)[7], Juliusza Słowackiego (XIX w.)[8][9], Zofii Kossak-Szczuckiej (XX w.)[10][11].
Różne odłamy chrześcijaństwa mają swoje odpowiednie instytucje, patriarchaty jerozolimskie, spełniające funkcję opieki nad Ziemią Świętą. W swoich oficjalnych nazwach odwołują się one do terminu Ziemia Święta. Z ramienia Kościoła katolickiego franciszkanie należący do prowincji nazywanej Kustodią Ziemi Świętej są oficjalnymi stróżami miejsc świętych związanych z wydarzeniami Nowego Testamentu[12]. Istnieje ona od XIV wieku na terenie kilku krajów Bliskiego Wschodu.
Często Ziemia Święta jest terminem oznaczającym część Bliskiego Wschodu, w której skład wchodzą państwa: Liban, Syria, Izrael wraz z Palestyną, Jordania, część Egiptu z Górą Synaj, niekiedy nawet południowa Turcja.