Łój skórny
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Łój skórny, sebum[potrzebny przypis] – wydzielina gruczołów łojowych skóry ssaków. Zapewnia miękkość skóry i włosów, zmniejsza parowanie wody, a jednocześnie zabezpiecza przed wilgocią. Jego głównym składnikiem są estry cholesterolu i kwasów tłuszczowych[1].
Ten artykuł dotyczy terminu biologicznego. Zobacz też: łój zwierzęcy (wołowy, owczy, kozi itp.). |
Jego przeciętny skład to glicerydy (50%), woski (20%), skwalen (10%), inne węglowodory (5%), wolne kwasy tłuszczowe (5%), estry cholesterolu (4%), cholesterol (1%), inne sterole (1%), inne substancje (4%).
Jest ważny z punktu widzenia daktyloskopii, ponieważ współtworzy ślady linii papilarnych.