Łęczno (gmina w województwie łódzkim)
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Łęczno (od 1973 Sulejów) – dawna gmina wiejska istniejąca do 1954 roku w woj. łódzkim. Siedzibą władz gminy było Łęczno[2].
Ten artykuł dotyczy dawnej gminy w woj. łódzkim. Zobacz też: inne znaczenia tej nazwy. |
gmina wiejska | |||
1919–1954[1] | |||
Państwo | |||
---|---|---|---|
Województwo |
1919–39: łódzkie (II RP) | ||
Powiat | |||
Siedziba | |||
Populacja (1921) • liczba ludności |
| ||
Szczegółowy podział administracyjny (1952) | |||
| |||
brak współrzędnych |
Za Królestwa Polskiego gmina Łęczno należała do powiatu petrokowskiego (piotrkowskiego) w guberni piotrkowskiej. 31 maja 1870[3] do gminy przyłączono pozbawiony praw miejskich Sulejów[4], który na przełomie XIX i XX wieku ponownie wyłączono jako odrębną wiejską gminę Sulejów[5] (od 1927 znów miasto[6]).
W okresie międzywojennym gmina Łęczno należała do powiatu piotrkowskiego w woj. łódzkim. Po wojnie gmina zachowała dotychczasową przynależność administracyjną. Według stanu z dnia 1 lipca 1952 roku gmina składała się z 18 gromad: Adelinów, Barkowice, Biała, Bilska Wola, Bilska Wola kol., Klementynów, Kłudzice, Koło, Krzewiny, Kurnędz, Lubień, Łazy-Dąbrowa, Łazy Duże, Łęczno, Podlubień, Przygłów, Włodzimierzów i Wójtostwo[7].
Jednostka została zniesiona 29 września 1954 roku wraz z reformą wprowadzającą gromady w miejsce gmin[8]. Po reaktywowaniu gmin z dniem 1 stycznia 1973 roku gminy Łęczno nie przywrócono, utworzono natomiast jej terytorialny odpowiednik, gminę Sulejów[9] (do której przyłączono w 1977 roku część obszaru zniesionej gminy Piotrków Trybunalski[10]).