Żabka (architektura)
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Żabka (także czołganka) – kamienna narożna ozdoba jednej z odmian bazy kolumny romańskiej, występująca w formie geometrycznej, roślinnej lub figuralnej. Od połowy XI w. pojawia się pojedynczo na plintach romańskich kolumn w kształcie zwiniętego listka[1]. Początkowo naturalistyczna, z czasem w postaci zgeometryzowanej.
W architekturze i rzeźbie gotyckiej detal ozdobny w kształcie pączków lub zwiniętych listków odchylających się na zewnątrz. Umieszczano je w równych odstępach na krawędziach skośnych (np. krawędziach dachów, wieżyczek, wimperg itp.) w celu ich wizualnego urozmaicenia. Stosowany też do przyozdobienia: obramowań otworów, gzymsów, baz i głowic kolumn, sterczyn, w archiwoltach portali itp.[1][2].
Żabki występują również w snycerstwie, malarstwie, grafice czy w wyrobach rzemiosła artystycznego[3].