Żleb Stanisławskiego (Ganek)
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Żleb Stanisławskiego (słow. Stanisławského žľab[1]) – opadająca do Doliny Kaczej depresja w masywie Ganku w słowackich Tatrach Wysokich[2]. Ma największą w całym masywie Ganku deniwelację – około 680 m[3].
Żleb Stanisławskiego i Rynna Szczepańskich (przez W. Cywińskiego nazywana Żlebem Świerza) tworzą boczne ograniczenie Północno-wschodniego Filaru Ganku. Poniżej jego dolnego końca łączą się z sobą tworząc Rynnę Birkenmajera. Nazwa Żleb Stanisławskiego źle oddaje charakter tej depresji. W istocie bowiem ma ona na różnych wysokościach charakter depresji, żlebu lub komina. Władysław Cywiński wyróżnił w niej trzy różniące się charakterem i trudnościami odcinki:
- część najniższa o deniwelacji około 100 m to Rynna Birkenmajera. W istocie jest to głęboki komin
- część środkowa – częściowo płytowy, częściowo trawiasty, szeroki żleb o umiarkowanej stromiźnie
- część najwyższa o deniwelacji około 150 m – strome urwisko wschodniej ściany Ganku[3].
Żlebem Stanisławskiego prowadzi droga wspinaczkowa Północno-wschodnią depresją. Jej przejście to V w skali tatrzańskiej, czas przejścia 7 godz.[3]