Ndihma humanitare
From Wikipedia, the free encyclopedia
Ndihma humanitare është ndihmë materiale dhe logjistike për njerëzit që kanë nevojë për ndihmë. Zakonisht është ndihmë afatshkurtër derisa ndihma afatgjatë nga qeveria dhe institucionet e tjera ta zëvendësojë atë. Mes njerëzve në nevojë janë të pastrehët, refugjatët dhe viktimat e fatkeqësive natyrore, luftërave dhe urisë. Përpjekjet humanitare janë dhënë për qëllime humanitare dhe përfshijnë fatkeqësi natyrore dhe fatkeqësi të shkaktuara nga njeriu. Objektivi kryesor i ndihmës humanitare është të shpëtojë jetë, të lehtësojë vuajtjet dhe të ruajë dinjitetin njerëzor. Prandaj, mund të dallohet nga ndihma e zhvillimit, e cila kërkon të adresojë faktorët themelorë socio-ekonomikë që mund të kenë çuar në një krizë ose emergjencë. Ka një debat për lidhjen e ndihmës humanitare dhe përpjekjeve për zhvillim, i cili u përforcua nga Samiti Humanitar Botëror në 2016. Sidoqoftë, konflikti shihet në mënyrë kritike nga praktikuesit.[1]
Ndihma humanitare shihet si "një shprehje themelore e vlerës universale të solidaritetit midis njerëzve dhe një imperativ moral".[2] Ndihma humanitare mund të vijë nga bashkësitë vendore ose ndërkombëtare. Duke iu drejtuar komuniteteve ndërkombëtare, Zyra për Koordinimin e Çështjeve Humanitare (OCHA)[3] e Kombeve të Bashkuara (OKB) është përgjegjëse për koordinimin e përgjigjeve ndaj emergjencave. Ai u drejtohet anëtarëve të ndryshëm të Komitetit të Përhershëm Ndër-Agjencional, anëtarët e të cilëve janë përgjegjës për ofrimin e ndihmës emergjente. Katër njësitë e OKB -së që kanë role kryesore në dhënien e ndihmës humanitare janë Programi i Kombeve të Bashkuara për Zhvillim (UNDP), Agjencia e Kombeve të Bashkuara për Refugjatët (UNHCR), Fondi i Kombeve të Bashkuara për Fëmijët (UNICEF) dhe Programi Botëror i Ushqimit (WFP).[4]
Komiteti Ndërkombëtar i Kryqit të Kuq e kupton ndihmën humanitare si një normë si në konfliktet e armatosura ndërkombëtare ashtu edhe ato ndërkombëtare, dhe vendet ose palët e luftës që parandalojnë ndihmën humanitare në përgjithësi kritikohen gjerësisht.[5] Sipas Institutit të Zhvillimit Overseas, një institucion kërkimor me qendër në Londër, gjetjet e të cilit u publikuan në prill 2009 në letrën "Sigurimi i ndihmës në mjedise të pasigurta: Përditësimi i vitit 2009", viti më vdekjeprurës për ofruesit e ndihmës në historinë e humanizmit ishte 2008, në të cilën u vranë 122 punonjës të ndihmës dhe 260 u sulmuan. Vendet që konsideroheshin më pak të sigurta ishin Somalia dhe Afganistani.[6] Në vitin 2014, Rezultatet Humanitare raportuan se vendet me incidentet më të larta ishin: Afganistani, Republika Demokratike e Kongos, Republika e Afrikës Qendrore, Sudani i Jugut, Sudani, Siria, Pakistani, Somalia, Jemeni dhe Kenia.[7]