Pedagogjia kritike
From Wikipedia, the free encyclopedia
Pedagogjia kritike është një filozofi e edukimit dhe arsimit si dhe një lëvizje sociale që ka zhvilluar dhe zbatuar koncepte nga teoria kritike dhe traditat që lidhen me fushën e arsimit dhe studimin e kulturës. [1] Ithtarët e pedagogjisë kritike e shohin mësimdhënien si një akt politik, refuzojnë neutralitetin e dijes dhe insistojnë që çështjet e drejtësisë shoqërore dhe vetë demokracisë nuk dallohen nga proceset e mësimdhënies dhe të të mësuarit [2] Qëllimi i pedagogjisë kritike është emancipimi nga shtypja përmes një zgjimi të vetëdijes kritike, bazuar në terminologjinë portugeze "conscientização". Kur arrihet, ndërgjegjja kritike inkurajohen individët të ndikojnë në ndryshimet në botën e tyre përmes kritikës sociale dhe veprimeve politike.