ความตกลงเชงเกน
From Wikipedia, the free encyclopedia
ความตกลงเชงเกน (อังกฤษ: Schengen Agreement) เป็นความตกลงระหว่างประเทศส่วนใหญ่ในทวีปยุโรปอันให้สัตยาบันเมื่อ พ.ศ. 2528 สาระสำคัญเป็นการอนุญาตให้สมาชิกในกลุ่มสามารถเดินทางระหว่างกันโดยไม่ต้องถือหนังสือเดินทางในประเทศที่เป็นภาคีข้อตกลง (เขตเชงเกน) นอกจากนั้นยังให้การอนุญาตชั่วคราวกับผู้ถือใบอนุญาตเชงเกน (Schengen Visa) มีสิทธิในการเดินทางได้ชั่วคราวในประเทศสมาชิกโดยถือใบอนุญาตใบเดียว ตามสนธิสัญญาอัมส์เตอร์ดัม (Treaty of Amsterdam) ข้อตกลงและตัดสินใจทุกข้อของความตกลงเชงเกนกลายเป็นส่วนหนึ่งของกฎหมายของสหภาพยุโรป
Agreement between the Governments of the States of the Benelux Economic Union, the Federal Republic of Germany and the French Republic on the gradual abolition of checks at their common borders | |
---|---|
ลายเซ็นในความตกลงเชงเกน เมื่อวันที่ 14 มิถุนายน ค.ศ.1985 | |
วันลงนาม | 14 มิถุนายน ค.ศ.1985 (38 ปี 10 เดือน 9 วัน ที่แล้ว) |
ที่ลงนาม | เชงเกน, ประเทศลักเซมเบิร์ก |
วันมีผล | 26 มีนาคม ค.ศ.1995 (29 ปี 28 วัน ที่แล้ว) |
ผู้ลงนามแรกเริ่ม | เบลเยียม ฝรั่งเศส เยอรมนีตะวันตก ลักเซมเบิร์ก เนเธอร์แลนด์ |
ผู้เก็บรักษา | รัฐบาลประเทศลักเซมเบิร์ก |
ประเทศที่ลงนามในความตกลงฉบับนี้มีด้วยกัน 27 ประเทศ (1 มกราคม พ.ศ. 2565) ทั้งประเทศในสหภาพยุโรปทุกประเทศและประเทศนอกสหภาพอีก 3 ประเทศคือ ประเทศไอซ์แลนด์ ประเทศนอร์เวย์ และประเทศสวิตเซอร์แลนด์ ครอบคลุมประชากร 400 ล้านคนในพื้นที่มากกว่าสี่ล้านตารางกิโลเมตร
สหราชอาณาจักรยังมิได้ใช้กฎนี้ หลังจากที่มีการปฏิบัติข้อตกลงนี้ด่านหรือป้อมตรวจคนเข้าเมืองของประเทศที่อยู่ในเครือเชงเกนก็ถูกรื้อทิ้ง[1]