พระเจ้าบุเรงนอง
From Wikipedia, the free encyclopedia
พระเจ้าบุเรงนอง หรือพระนามเต็มว่า พระเจ้าบุเรงนองกะยอดินนรธา (พม่า: ဘုရင့်နောင် ကျော်ထင်နော်ရထာ บะหยิ่นนองจอทีนนอยะทา; 16 มกราคม พ.ศ. 2059 – 10 ตุลาคม พ.ศ. 2124) หรือ พระเจ้าหงษานีพัตร[4] เป็นพระเจ้าหงสาวดีจากราชวงศ์ตองอู เสวยราชย์ตั้งแต่ปี พ.ศ. 2093 ถึงปี พ.ศ. 2124 อาณาจักรของพระองค์เป็นอาณาจักรที่ใหญ่ที่สุดในภูมิภาคเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ โดยมีอาณาเขตแผ่ไปถึงอาณาจักรล้านนา อาณาจักรล้านช้าง รัฐมณีปุระ และอาณาจักรอยุธยา[5]
ลิงก์ข้ามภาษาในบทความนี้ มีไว้ให้ผู้อ่านและผู้ร่วมแก้ไขบทความศึกษาเพิ่มเติมโดยสะดวก เนื่องจากวิกิพีเดียภาษาไทยยังไม่มีบทความดังกล่าว กระนั้น ควรรีบสร้างเป็นบทความโดยเร็วที่สุด |
ข้อมูลเบื้องต้น บุเรงนอง, พระเจ้ากรุงหงสาวดี ...
บุเรงนอง | |||||
---|---|---|---|---|---|
พระบรมราชานุสาวรีย์พระเจ้าบุเรงนองหน้าพิพิธภัณฑ์แห่งชาติพม่า | |||||
พระเจ้ากรุงหงสาวดี | |||||
ครองราชย์ | 30 เมษายน พ.ศ. 2093 - 10 ตุลาคม พ.ศ. 2124 (31 ปี 164 วัน) | ||||
ราชาภิเษก | 12 มกราคม พ.ศ. 2097 | ||||
ก่อนหน้า | พระเจ้าตะเบ็งชะเวตี้ | ||||
ถัดไป | พระเจ้านันทบุเรง | ||||
พระราชสมภพ | 16 มกราคม พ.ศ. 2059 ตองอู | ||||
สวรรคต | 10 ตุลาคม พ.ศ. 2124 (65 พรรษา) หงสาวดี | ||||
พระอัครมเหสี | พระนางอตุลสิริมหาราชเทวี พระนางจันทาเทวี พระนางราชเทวี[1] | ||||
พระราชบุตร | อังวะมิบะยา พระเจ้านันทบุเรง นรธาเมงสอ พระเจ้าญองยาน พระนางเมงเกงสอ พระนางราชธาตุกัลยา สิริสุธรรมราชา[1][2] เจ้าภุ้นชิ่[3] | ||||
| |||||
ราชวงศ์ | ตองอู | ||||
พระราชบิดา | มินจีเสวฺ่ | ||||
พระราชมารดา | ชีน-มโย่เมียะ |
ปิด
พระองค์ถือเป็นหนึ่งในสามมหาราชพม่าพร้อมด้วยพระเจ้าอโนรธามังช่อแห่งราชวงศ์พุกาม และพระเจ้าอลองพญาแห่งราชวงศ์โก้นบอง สถานที่หลายแห่งในพม่าปัจจุบันตั้งชื่อตามพระนาม พระองค์ยังทรงเป็นที่รู้จักในประเทศไทยว่า "พระเจ้าชนะสิบทิศ" จากนวนิยายเรื่อง ผู้ชนะสิบทิศ ของยาขอบ