ฟุตบอลทีมชาติอิตาลี
From Wikipedia, the free encyclopedia
ฟุตบอลทีมชาติอิตาลี (อิตาลี: Nazionale italiana di calcio) เป็นตัวแทนทีมฟุตบอลจากประเทศอิตาลี อยู่ภายใต้การดูแลของสมาพันธ์ฟุตบอลอิตาลีนับตั้งแต่ลงแข่งขันครั้งแรกใน ค.ศ. 1910 เป็นหนึ่งในผู้ร่วมก่อตั้งและเป็นสมาชิกสหภาพสมาคมฟุตบอลยุโรป มีสำนักงานใหญ่อยู่ที่เมืองฟลอเรนซ์ซึ่งยังเป็นที่ตั้งของสนามฝึกซ้อมหลัก
ฉายา | Gli Azzurri (The Blues) | ||
---|---|---|---|
สมาคม | สมาพันธ์ฟุตบอลอิตาลี (Federazione Italiana Giuoco Calcio – FIGC) | ||
สมาพันธ์ | ยูฟ่า (ยุโรป) | ||
หัวหน้าผู้ฝึกสอน | ลูเซียโน สปัลเลตติ | ||
กัปตัน | เลโอนาร์โด โบนุชชี | ||
ติดทีมชาติสูงสุด | จันลุยจี บุฟฟอน (176) | ||
ทำประตูสูงสุด | ลุยจี รีวา (35) | ||
รหัสฟีฟ่า | ITA | ||
| |||
อันดับฟีฟ่า | |||
อันดับปัจจุบัน | 9 (4 เมษายน 2024)[1] | ||
อันดับสูงสุด | 1 (พฤศจิกายน ค.ศ. 1993, กุมภาพันธ์ ค.ศ. 2007, เมษายน–มิถุนายน ค.ศ. 2007, กันยายน ค.ศ. 2007) | ||
อันดับต่ำสุด | 17 (กรกฎาคม ค.ศ. 2015, ตุลาคม ค.ศ. 2015, กันยายน ค.ศ. 2017) | ||
เกมระดับนานาชาติครั้งแรก | |||
อิตาลี 6–2 ฝรั่งเศส (มิลาน, อิตาลี; 15 พฤษภาคม ค.ศ. 1910) | |||
ชนะสูงสุด | |||
อิตาลี 9–0 สหรัฐ (เบรนต์ฟอร์ด, อังกฤษ; 2 สิงหาคม ค.ศ. 1948) | |||
แพ้สูงสุด | |||
ฮังการี 7–1 อิตาลี (บูดาเปสต์, ฮังการี; 6 เมษายน ค.ศ. 1924) | |||
ฟุตบอลโลก | |||
เข้าร่วม | 18 (ครั้งแรกใน 1934) | ||
ผลงานดีที่สุด | ชนะเลิศ (1934, 1938, 1982 และ 2006) | ||
ฟุตบอลชิงแชมป์แห่งชาติยุโรป | |||
เข้าร่วม | 9 (ครั้งแรกใน 1968) | ||
ผลงานดีที่สุด | ชนะเลิศ (1968, 2020) | ||
คอนเฟเดอเรชันส์คัพ | |||
เข้าร่วม | 2 (ครั้งแรกใน 2009) | ||
ผลงานดีที่สุด | อันดับที่สาม (2013) |
อิตาลีเป็นหนึ่งในชาติที่ประสบความสำเร็จมากที่สุดในการแข่งขันนานาชาติ โดยชนะเลิศฟุตบอลโลก 4 สมัยในปี 1934, 1938, 1982 และ 2006 ซึ่งเป็นสถิติสูงสุดของยุโรปเท่ากับเยอรมนี และคว้าตำแหน่งรองชนะเลิศสองครั้ง (ปี 1970 และ 1994), อันดับสามหนึ่งครั้ง (ปี 1990) และอันดับสี่หนึ่งครั้ง (ปี 1978) พวกเขายังชนะเลิศฟุตบอลชิงแชมป์แห่งชาติยุโรป 2 สมัยในปี 1968 และ 2020 และรองชนะเลิศอีกสองครั้ง (ปี 2000 และ 2012) อิตาลียังคว้าตำแหน่งรองชนะเลิศในฟินาลิสซิมา 2022 รวมทั้งอันดับสามในฟีฟ่าคอนเฟเดอเรชันส์คัพ 2013 และ ยูฟ่าเนชันส์ลีก 2021
สีประจำทีมคือสีฟ้าอ่อน (และเป็นสีที่ใช้ประจำทีมชาติในหลายกีฬายกเว้นการแข่งขันรถ) ซึ่งในภาษาอิตาลีคือ อัซซูโร (azzurro) และเป็นสีประจำราชวงศ์ของอิตาลีในอดีต และเป็นที่มาของชื่อเล่นของทีมว่า "อัซซูร์รี" (Azzurri) อิตาลีคว้าแชมป์ฟุตบอลโลกครั้งแรกในปี 1934 และกลายเป็นชาติแรกที่ป้องกันแชมป์ได้ในปี 1938 และพวกเขาถือเป็นแชมป์ฟุตบอลโลกต่อเนื่องไปจนถึง ค.ศ. 1950 สืบเนื่องจากเหตุการณ์สงครามโลกครั้งที่สอง ในช่วงระหว่างการคว้าแชมป์ฟุตบอลโลก 1934–38 อิตาลียังคว้าเหรียญทองในโอลิมปิกฤดูร้อน 1936 ภัยพิบัติทางอากาศซูเปอร์กาใน ค.ศ. 1949 นำไปสู่การสูญเสียผู้เล่นคนสำคัญหลายราย ส่งผลให้อิตาลีเข้าสู่ยุคตกต่ำในช่วงทศวรรษ 1950 รวมทั้งไม่สามารถผ่านเข้าไปเล่นรอบสุดท้ายในฟุตบอลโลก 1958 ก่อนจะกลับมาประสบความสำเร็จและพวกเขาสามารถเข้าร่วมการแข่งขันฟุตบอลโลกรอบสุดท้ายมาอย่างต่อเนื่องก่อนจะยุติลงในฟุตบอลโลก 2018 และ 2022 อิตาลียังครองสถิติในการไม่แพ้ทีมใดในการแข่งขันทางการติดต่อกันมากที่สุดในประวัติศาสตร์จำนวน 37 นัด (ค.ศ. 2018–2021)
อิตาลีเป็นคู่ปรับของเยอรมนี, บราซิล, อาร์เจนตินา, สเปน และฝรั่งเศส และนับตั้งแต่มีการริเริ่มการจัดอันดับโลกฟีฟ่าใน ค.ศ. 1993 พวกเขาเคยครองอันดับหนึ่งของโลกหลายครั้ง โดยอันดับที่แย่ที่สุดคืออันดับ 21 ในเดือนสิงหาคม ค.ศ. 2018