วิลเฮลมึส
From Wikipedia, the free encyclopedia
วิลเฮลมึส ฟัน นัสเซาเวอ (ดัตช์: Wilhelmus van Nassouwe, วิลเลียมแห่งนัสซอ) หรือ แฮ็ตวิลเฮลมึส (ดัตช์: Het Wilhelmus; ออกเสียงⓘ) เป็นเพลงชาติและเพลงสรรเสริญพระบารมีของเนเธอร์แลนด์ และยังเป็นเพลงชาติที่มีอายุเก่าแก่ที่สุดในโลกด้วย[2] ซึ่งแม้ว่าจะไม่เคยถูกรับรองให้เป็นเพลงชาติอย่างเป็นทางการจนกระทั่งปี ค.ศ. 1932 แต่เพลงวิลเฮลมึสก็เป็นที่นิยมแพร่หลายในหมู่ชาวดัตช์บางส่วน และถูกบรรเลงซ้ำไปมาในหลายโอกาสตลอดช่วงประวัติศาสตร์ที่ผ่านมาของเนเธอร์เแลนด์[3] นอกจากนี้ยังถูกใช้เป็นเพลงชาติของเนเธอร์แลนด์แอนทิลลีสในช่วงปี ค.ศ. 1954 ถึง ค.ศ. 1964 ด้วย
คำแปล: วิลเลียม | |
---|---|
Wilhelmus | |
เนื้อร้องของเพลงวิลเฮลมึส ตีพิมพ์เมื่อ ค.ศ. 1617[1] | |
ชื่ออื่น | Het Wilhelmus van Nassouwe |
เนื้อร้อง | ไม่ทราบนามผู้ประพันธ์ |
ทำนอง | อาดรียานึส ฟาเลรียึส, ค.ศ. 1574 |
รับไปใช้ | ค.ศ. 1932 (อย่างเป็นทางการ) ค.ศ. 1954 (เนเธอร์แลนด์แอนทิลลีส) |
เลิกใช้ | ค.ศ. 1964 (เนเธอร์แลนด์แอนทิลลีส) |
ตัวอย่างเสียง | |
วิลเฮลมึส (ขับร้อง) | |
เพลงวิลเฮลมึสมีจุดกำเนิดคล้ายกับเพลงชาติของหลายประเทศ ซึ่งมีจุดกำเนิดมาจากการดิ้นรนต่อสู้เพื่อให้ได้รับเอกราช โดยเนื้อหาเป็นเรื่องราวเกี่ยวกับเจ้าชายวิลเลิม ผู้สงบเงียบ (William the Silent) ทั้งพระประวัติและเหตุผลที่ทรงลุกขึ้นต่อต้านพระมหากษัตริย์แห่งสเปน[4] เนื้อเพลงนี้ประพันธ์ขึ้นโดยใช้สรรพนามบุรุษที่หนึ่ง ฉัน (ภาษาดัตช์สมัยใหม่ตอนต้น: ick) เสมือนผู้ร้องเป็นเจ้าชายวิลเลิมเอง ดังปรากฏในเนื้อร้องบทที่หนึ่งว่า Wilhelmus van Nassouwe ben ick van Duytschen bloet ซึ่งแปลว่า ฉันคือวิลเลียมแห่งนัสซอ เลือดเนื้อเชื้อไขแห่งเดยต์เชิน (Duytschen)
เนื้อร้องยังได้แสดงถึงความภักดีเริ่มแรกต่อผู้นำการลุกฮือต่อต้านสเปนของชาวดัตช์คือ เดอ มงมอร็องซี (De Montmorency) และ ลาโมรัล (Lamoral) ซึ่งทั้งสองถูกประหารชีวิต จากนั้นจึงได้กล่าวถึงเจ้าชายวิลเลียมแห่งออรินจ์ผู้ที่รอดจากการประหาร ที่ได้ทรงแสดงข้อคัดค้านต่อพระเจ้าเฟลีเปที่ 2 แห่งสเปน ถึงความยากลำบากบางประการอันเกิดจากการปกครองเนเธอร์แลนด์ของสเปน โดยเฉพาะประเด็นเรื่องภาษี การปราบปรามและกดขี่ทางการเมือง และการประหัตประหารกันทางศาสนา