เลตีเซีย ราโมลีโน
From Wikipedia, the free encyclopedia
มารีอา-เลตีเซีย ราโมลีโน (อิตาลี: Maria-Letizia Ramolino) หรือ เลตีเซีย โบนาปาร์ต (ฝรั่งเศส: Letizia Bonaparte) เป็นหญิงสูงศักดิ์ชาวคอร์ซิกา และเป็นมารดาของจักรพรรดินโปเลียนที่ 1 แห่งฝรั่งเศส ซึ่งภายหลังสถาปนาจักรวรรดิ นางได้รับการขนานนามว่า "มาดามแมร์" (Madame Mère) ซึ่งแปลว่า "มาดามชนนี"
เลตีเซีย โบนาปาร์ต | |
---|---|
ชนนีในสมเด็จพระจักรพรรดิ | |
เกิด | 24 สิงหาคม ค.ศ. 1750 (หรือ 1749) อาฌักซีโย คอร์ซิกา สาธารณรัฐเจโนวา มารีอา-เลตีเซีย ราโมลีโน |
พิราลัย | 2 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 1836 (85 หรือ 86 ปี) โรม รัฐสันตะปาปา |
ฝังศพ | วิหารหลวงอาฌักซีโย |
คู่สมรส | การ์โล บูโอนาปาร์เต (สมรส 1764; เสียชีวิต 1765) |
บุตร |
|
นามเต็ม | มารีอา-เลตีเซีย ราโมลีโน |
ราชวงศ์ | โบนาปาร์ต |
บิดา | โจวันนี เจโรนีโม ราโมลีโน |
มารดา | อันเจลา มารีอา ปีเอตรา-ซันตา |
ศาสนา | โรมันคาทอลิก |
นางมีอุปนิสัยสมถะเรียบง่ายและสุขุม และเป็นแม่ที่ดีของครอบครัว นางไม่เห็นด้วยที่นโปเลียนจะบงการชีวิตของลูว์เซียง จึงเข้าข้างลูว์เซียง และประท้วงโดยการไม่เข้าร่วมพิธีปราบดาภิเษกของนโปเลียน นางไม่ยอมพำนักในปารีสและเลือกเดินทางไปพำนักที่โรมกับลูว์เซียง แต่เมื่อนโปเลียนถูกเนรเทศสู่เกาะเอลบาในปี 1814 นางกับโปลีนก็ไปร่วมอยู่ที่เกาะเอลบากับนโปเลียน[1] และเดินทางกลับปารีสพร้อมนโปเลียนในสมัยร้อยวัน
นางพบนโปเลียนครั้งสุดท้ายเมื่อ 29 มิถุนายน 1815 ในปารีส แล้วจึงเดินทางกลับโรมเพื่ออยู่ในความคุ้มครองของสมเด็จพระสันตะปาปาปิอุสที่ 7 จวบจนเสียชีวิต