Banu Hoshim
From Wikipedia, the free encyclopedia
Banu Hoshim (arabcha: ) Qurayshning yirik urugʻlaridan biri boʻlgan. Ular Islom kelishidan oldin Makkadagi eng kuchli va nufuzli uchta urug'dan biri sanaladi, qolgan ikkitasi Banu Maxzum va Banu Umayya edi.[1][2][3] Islom payg'ambar Muhammadning bobosi Hoshim ibn Abd Manaf nomi bilan atalgan Banu Hoshim urug'iga mansub edi.
Bu urug' a'zolari, ayniqsa ularning avlodlari, shuningdek, Hoshimiylar deb ataladi va ko'pincha al-Hāshimī Hoshimiy familiyasini olib yuradi. Bu avlodlar, ayniqsa qizi Fotima orqali Muhammad(s.a.v)ga nasl-nasabini izlaydiganlar an'anaviy Sharīf (ko'pincha Sayyid sinonimi) unvoniga ega.[4]
VIII asrdan boshlab Hoshimiylar nasli zodagonlik belgisi sifatida qarala boshlandi va koʻplab sulolalar oʻz hukmronligini qonuniylashtirishga asos boʻldi.[5] Hoshimiylar avlodiga mansub eng mashhur islom sulolalari qatoriga Abbosiylar xalifaligi (Bogʻdoddan hukmronlik qilgan; xalifalikni ikki davr ostida 750–945 yillarda Abbosiylar davrida va 946–1258-yillarda Abbosiylar davrida), Qohira xalifaligi (1261–1517), Fotiylar kiradi. (Qohiradan hukmronlik qilgan va xalifalikka daʼvo qilgan 909—1171), alaviylar (Marokash hukmdorlari, 1631—hozirgi) va hoshimiylar (Iordaniya hukmdorlari, 1921—hozirgi).