Psychoanalysis
From Wikipedia, the free encyclopedia
Psychoanalysis,[1] sive psychanalysis,[2] (a Graecis ψυχή 'anima' + ἀνάλυσις 'dissolutio') est copia theoriarum et artium therapeuticarum[3] quae, studium mentis omni sensu carentis attinentes,[4] ratio curationis morborum mentis una sunt. Quae disciplina a Sigismundo Freud neurologo Austriaco annis 1890 ineuntibus proposita est.
Fundamentum theoriae est sexualitas, imprimis sexualitas infantilis ut libido, unus impetuum naturalium sive voluptates, sicut sadismus, masochismus, narcissismus, fetischismus et complexus Oedipodis. Quia haec omnia extra conscientiam sunt, analysis ad cognitionem morborum mentis per interpretationem phantasiae vel somniorum ducit.
Freud primam mentionem psychoanalysis anno 1896 in duabus commentationibus fecit (Theodisce Psychoanalyse; Francogallice psycho-analyse). Antea de psychische Analyse et klinisch-psychologische Analyse scripserat.[5]
Homo qui per psychoanalysem tractat psychoanalyticus/-a sive psychanalyticus/-a vocatur.