Baszta Złodziejska na Wawelu
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Baszta Złodziejska – jedna z trzech w pełni zachowanych baszt na Wawelu, położona w zachodniej części wzgórza.
nr rej. A-7 z 24 marca 1933[1] | |||
Państwo | |||
---|---|---|---|
Miejscowość | |||
Adres |
Wawel 8 | ||
Typ budynku | |||
Styl architektoniczny |
gotyk | ||
Ukończenie budowy | |||
Ważniejsze przebudowy | |||
Plan budynku | |||
50°03′12,9″N 19°56′01,5″E | |||
|
Wzniesiona została w XIV wieku w linii gotyckiego muru obronnego. W XVI wieku wieża „kędy złocznyńcę sadzają” była niszczona przez pożary i kilkakrotnie odnawiana. W 1853 roku została przebudowana przez Austriaków, którzy dobudowali na szczycie ceglany krenelaż[2]. W 1854 roku dobudowano do niej klatkę schodową, którą rozebrano w 1946 roku. W latach 1950–1951 przywrócono stan z XVIII wieku, zgodnie z projektem opracowanym pod kierunkiem Witolda Minkiewicza[3].
W latach 2014–2015 przeprowadzono restaurację baszty, m.in. zrekonstruowano dach czterospadowy, jakim pierwotnie była nakryta[2].
W podziemnej części baszty zachował się loch więzienny. W baszcie znajduje się magazyn zabytków archeologicznych odnalezionych podczas prac wykopaliskowych na Wawelu.
- Baszta przed rekonstrukcją zwieńczenia
- Baszta po rekonstrukcji dachu
- Baszta Złodziejska od południowego zachodu (z Bulwarów Wiślanych)