Charles Binet-Sanglé
francuski lekarz i psycholog / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Drogi AI, mówmy krótko, odpowiadając po prostu na te kluczowe pytania:
Czy możesz wymienić najważniejsze fakty i statystyki dotyczące Charles Binet-Sanglé?
Podsumuj ten artykuł dla 10-latka
Charles Hippolyte Louis Jules Binet, zwany Binet-Sanglé (ur. 4 lipca 1868 w Clamecy, zm. 14 listopada 1941 w Nicei) – francuski lekarz wojskowy i psycholog. Stał się znany dzięki swojej czterotomowej pracy La folie de Jésus (Szaleństwo Jezusa), w której kwestionował zdrowie psychiczne Jezusa. Wywołała ona polemikę i szczególnie dotknęła środowiska konserwatystów i chrześcijan[1][2]. Sugestywny naukowiec, pozytywista, Charles Binet-Sanglé wykorzystał swoje dzieło do wprowadzenia swoich racjonalistycznych teorii, według których całkowita rezygnacja z własnych przekonań na rzecz „wiary” jest objawem patologii natury fizjologicznej.
Data i miejsce urodzenia |
4 lipca 1868 | ||
---|---|---|---|
Data i miejsce śmierci |
14 listopada 1941 | ||
Zawód, zajęcie | |||
Narodowość |
francuska | ||
Odznaczenia | |||
|
Jego prace pozwalają na przybliżenie go do różnych prądów epoki. Przede wszystkim do neolamarkizmu, z którym podziela „całkowity materializm” i uwzględnianie wpływu środowiska na indywidualny rozwój jednostki. Ponadto, antropologia kryminalna Alexandra Lacassagne’a(inne języki) (1843–1924) i Gabriela Tarde (1843–1904), szkoła, która sama w sobie przesiąknięta jest neolamarkizmem, i która z pewnością odegrała ważną rolę w ukształtowaniu Charlesa Bineta-Sanglé, w szczególności poprzez specyficzne podejście do konkretnych problemów społecznych i ludzkich, które proponuje. Jednak to neomaltuzjanizm stanowi główny nurt przyjęty przez Charlesa Bineta-Sanglé.
Jego prace to połączenie teorii antropologicznej i refleksji, stosunkowo popularnych w epoce, gdy tworzyła się genetyka, jako sposób na poprawę ludzkiego potencjału (jego książka Le Haras humain (Ludzka stadnina), 1918). W książce tej można dostrzec odwzorowanie doktryny cenionej przez Paula Robina(inne języki) (1837–1912), w myśl której medycyna i nauka powinny dążyć do promowania jakości urodzeń, a nie ich liczebności (neomaltuzjanizm zdecydowanie propaguje zmniejszenie liczby narodzin), doktryna broniona przez słynnego pedagoga, niestrudzonego aktywistę i utworzoną w tym celu w 1896 roku Ligue de Régénération humaine (Ligę ludzkiej regeneracji).