Curtiss P-40 Warhawk
amerykański samolot myśliwski / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Drogi AI, mówmy krótko, odpowiadając po prostu na te kluczowe pytania:
Czy możesz wymienić najważniejsze fakty i statystyki dotyczące Curtiss P-40 Warhawk?
Podsumuj ten artykuł dla 10-latka
Curtiss P-40 Warhawk (nazwy dla RAF-u i radzieckich sił powietrznych: P-40 Tomahawk, P-40 Kittyhawk) – amerykański samolot myśliwski, myśliwsko-bombowy i rozpoznawczy z okresu II wojny światowej[1].
Dane podstawowe | |||
Państwo | |||
---|---|---|---|
Producent | |||
Typ |
samolot myśliwski, samolot myśliwsko-bombowy, samolot rozpoznawczy | ||
Załoga |
1 | ||
Historia | |||
Data oblotu |
14 października 1938 | ||
Lata produkcji |
1939–1944 | ||
Wycofanie ze służby |
1958 (Brazylia) | ||
Liczba egz. |
13 738 | ||
Dane techniczne | |||
Napęd |
1 × Allison V-1710-39 | ||
Moc |
1150 KM (858 kW) | ||
Wymiary | |||
Rozpiętość |
11,38 m | ||
Długość |
9,70 m (C), 10,16 m (N) | ||
Wysokość |
3,75 m | ||
Powierzchnia nośna |
21,92 m² | ||
Masa | |||
Własna |
2635 kg (C), 5171 kg (N) | ||
Startowa |
3756 kg | ||
Osiągi | |||
Prędkość maks. |
555 km/h na 4572 m (C), 552 km/h (N) | ||
Prędkość przelotowa |
496 km/h | ||
Prędkość wznoszenia |
7,6 m/s | ||
Pułap |
9144 m | ||
Zasięg |
1175 km (C), 1207 (N) | ||
Dane operacyjne | |||
Uzbrojenie | |||
6 × 12,7 mm Browning M2, 907 kg bomb na trzech podwieszeniach | |||
Użytkownicy | |||
USA, Chiny, Wielka Brytania, Kanada, Australia, ZSRR, Francja, Brazylia | |||
Rzuty | |||
|
P-40 były standardowym samolotem myśliwskim Sił Powietrznych Armii Stanów Zjednoczonych (United States Army Air Forces (USAAF)) w czasie japońskiego ataku na Pearl Harbor i wykorzystywano je bojowo do końca wojny na Pacyfiku, czyli do początku września 1945. W trakcie wojny były zastępowane sukcesywnie przez P-47, P-51 i F4U Corsair.
W latach 1940–1941 używane głównie jako samoloty myśliwskie nawiązywały z trudem równe pojedynki z samolotami myśliwskimi przeciwnika, szczególnie na wysokościach powyżej 4500 m, a od 1943 znacznie ustępowały niemieckim samolotom tego typu w Luftwaffe i lotnictwie Japonii[2][3].
Okryły się chwałą i uzyskały status legendy w Chinach pilotowane przez ochotników amerykańskich w jednostce „Latające Tygrysy” pod dowództwem generała Claire Chennault (w zespole tym walczył też polski pilot Witold Urbanowicz)[3][4].