Królestwo Anglii Wschodniej
historyczne królestwo anglosaskie / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Drogi AI, mówmy krótko, odpowiadając po prostu na te kluczowe pytania:
Czy możesz wymienić najważniejsze fakty i statystyki dotyczące Królestwo Anglii Wschodniej?
Podsumuj ten artykuł dla 10-latka
Królestwo Anglii Wschodniej (także Królestwo Wschodnich Anglów, ang. Kingdom of East Anglia, Kingdom of the East Angles; staroang. Ēast Engla rīce; łac. Regnum Orientalium Anglorum) – założone około roku 520 przez przybyłych z Szlezwiku Anglów, było jednym z królestw heptarchii anglosaskiej. Przez krótki czas po zwycięstwie nad Nortumbrią około roku 616 było najpotężniejszym z królestw anglosaskich. Nie trwało to jednak długo, bowiem w przeciągu kolejnych czterdziestu zostało podporządkowane Mercjanom. W 870 roku podbite przez Duńczyków, którzy osiedlili się tam na stałe dziewięć lat później. W 917 roku przekazane Edwardowi Starszemu i inkorporowane do królestwa Anglii. Termin „Anglia Wschodnia” (ang. East Anglia) przetrwał w postaci nazwy geograficznej[1].
VI wiek-917 | |||
Język urzędowy | |||
---|---|---|---|
Ustrój polityczny | |||
Pierwszy król | |||
Ostatni król |
Guthrum II | ||
założone |
VI wiek | ||
Unifikacja Anglii przez Athelstana |
917 | ||
Religia dominująca |
pogaństwo | ||
|