Ojciec chrzestny (film)
amerykański dramat filmowy Francisa Forda Coppoli z 1972 r. / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Drogi AI, mówmy krótko, odpowiadając po prostu na te kluczowe pytania:
Czy możesz wymienić najważniejsze fakty i statystyki dotyczące Ojciec chrzestny (film)?
Podsumuj ten artykuł dla 10-latka
Ojciec chrzestny (ang. The Godfather) – amerykański dramat gangsterski z 1972 roku w reżyserii Francisa Forda Coppoli, zrealizowany na podstawie powieści Maria Puza, będącego również jego współscenarzystą. W głównych rolach wystąpili Marlon Brando, Al Pacino, James Caan, Richard Castellano, Robert Duvall, Sterling Hayden, John Marley, Richard Conte i Diane Keaton. Pierwsza część trylogii Ojciec chrzestny opowiadającej o rodzinie Corleonów, na czele której stoi don Vito Corleone (Brando), rozgrywająca się w latach 1945–1955. Przedstawia przemianę najmłodszego syna Vita, Michaela (Pacino), z rodzinnego wyrzutka w bezwzględnego bossa mafii.
Ten artykuł dotyczy filmu. Zobacz też: inne znaczenia tego hasła. |
Logo filmu | |||
Gatunek | |||
---|---|---|---|
Rok produkcji |
1971 | ||
Data premiery |
14 marca 1972 (Loew’s State Theatre) | ||
Kraj produkcji | |||
Język | |||
Czas trwania |
170 minut | ||
Reżyseria | |||
Scenariusz |
Francis Ford Coppola | ||
Główne role | |||
Muzyka | |||
Zdjęcia | |||
Scenografia | |||
Kostiumy |
Anna Hill Johnstone | ||
Montaż | |||
Produkcja |
Albert S. Ruddy | ||
Wytwórnia |
Paramount Pictures | ||
Dystrybucja |
Paramount Pictures | ||
Budżet |
6 mln USD | ||
Przychody brutto |
250–291 mln USD[uwaga 1] | ||
Kontynuacja | |||
Nagrody | |||
3 Oscary i 5 Złotych Globów | |||
| |||
| |||
Strona internetowa |
Wytwórnia Paramount Pictures nabyła za 80 tys. USD prawa do zekranizowania książki, jeszcze zanim ta zyskała popularność[4][5]. Producenci mieli problem ze znalezieniem reżysera, ponieważ pierwszych kilku kandydatów nie wyraziło zainteresowania; ostatecznie funkcję tę przyjął Coppola, co doprowadziło do sporów o obsadę, przede wszystkim o angaż Brando i Pacina. Zdjęcia kręcono głównie w Nowym Jorku i jego okolicach oraz na Sycylii, a zakończono je przed czasem. Muzykę skomponował Nino Rota, zaś dodatkowe utwory Carmine Coppola.
Światowa premiera filmu odbyła się 14 marca 1972 w Loew’s State Theatre, a do szerokiej dystrybucji trafił 24 marca. Ojciec chrzestny był najbardziej dochodowym filmem 1972 roku, a przy przychodach rzędu 250–291 mln USD przez pewien czas znajdował się na szczycie najbardziej dochodowych filmów wszech czasów. Spotkał się z powszechnym uznaniem krytyków i widzów, chwalących grę aktorską – przede wszystkim Brando i Pacina – reżyserię, scenariusz, zdjęcia, montaż, muzykę i sposób, w jaki przedstawiono mafię. Był przyczynkiem do rozpoczęcia karier Coppoli i Pacina, jak również przyczynił się do odrodzenia przygasłej w latach 60. kariery Brando, który po premierze wystąpił on m.in. w Ostatnim tangu w Paryżu, Supermanie i Czasie apokalipsy. Podczas 45. ceremonii wręczenia nagród Amerykańskiej Akademii Filmowej nagrodzono go Oscarami dla najlepszego filmu, aktora (Brando) i scenariusza adaptowanego (Puzo i Coppola). Dodatkowo otrzymał siedem innych nominacji – dla Pacina, Caana i Duvalla w kategorii „najlepszy aktor drugoplanowy” oraz dla Coppoli za reżyserię.
Ojciec chrzestny uznawany jest za jeden z najlepszych i najbardziej wpływowych filmów w historii oraz za jednego z najwybitniejszych przedstawicieli kina gangsterskiego[6]. W 1990 Biblioteka Kongresu wpisała go do National Film Registry – rejestru filmów budujących dziedzictwo kulturalne Stanów Zjednoczonych – jako film „znaczący kulturowo, historycznie i estetycznie”. American Film Institute uznał go za drugi najlepszy film w historii amerykańskiej kinematografii (za Obywatelem Kane’em). Doczekał się dwóch kontynuacji: Ojciec chrzestny II (1974) i Ojciec chrzestny III (1990).