Okręty podwodne typu XVII
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Typ U-Boota XVII – eksperymentalny typ przybrzeżnych niemieckich okrętów podwodnych.
Rodzaj okrętu | |
---|---|
Kraj budowy | |
Stocznia |
Blohm und Voss, Hamburg, |
Zbudowane |
siedem |
Użytkownicy | |
Uzbrojenie: | |
4 torpedy kal. 533 mm | |
Załoga |
19 oficerów i marynarzy |
Wyporność: | |
• na powierzchni |
312 ton |
• w zanurzeniu |
337 ton |
Długość |
40,85 m |
Szerokość |
3,20 m |
Napęd: | |
typ XVIIB: turbiny Waltera o mocy 2500 KM napędzające pojedynczy wał śruby; ośmiocylindrowy silnik Deutza, spalinowy o mocy 210/77 KM i elektryczny o mocy 77 KM | |
Prędkość: • na powierzchni • w zanurzeniu |
|
Zasięg: | |
• na powierzchni |
W wynurzeniu: 3000 mili z prędkością 8 w |
Okręty typu XVII miały wykorzystywać nowy rodzaj napędu (turbina Waltera), pozwalającego rozwijać znacznie większe prędkości (szczególnie w zanurzeniu) oraz posiadać większy zasięg operacyjny. Plany przedstawionego w 1934 roku projektu przewidywały wyporność U-Boota 300 ton, prędkość nawodną/podwodną: 26/30 węzłów, zasięg: 2500 mil morskich przy 15 węzłach, w tym 500 mil pod wodą przy takiej samej prędkości). Takie parametry zostały przyjęte z przymrużeniem oka i projekt nie wzbudził większego zainteresowania OKM. Dopiero po osobistym spotkaniu Waltera z Dönitzem w 1937 udało się tego drugiego zainteresować projektem. W 1939 roku rozpoczęła się budowa małej jednostki doświadczalnej V80 (80 ton wyporności), napędzanej turbiną Waltera. Na początku 1940 roku przeprowadzono testy, podczas których V80 osiągnął sensacyjną prędkość w zanurzeniu – 23 węzły.
Po takim sukcesie w 1942 roku rozpoczęto budowę nowych 4 jednostek doświadczalnych (typu XVIIA) – U-792, U-793 (wyporność 277 ton, prędkość w zanurzeniu: 25 węzłów, 4 torpedy) oraz U-794, U-795 (wyporność: 236 ton, prędkość w zanurzeniu: 24 węzły, 4 torpedy). W czasie prób okazało się jednak, że na okrętach często zdarzają się awarie, także zespołu napędowego. Po usunięciu większości usterek w 1944 roku w okolicach Helu miał miejsce niecodzienny test. W próbach prędkości i zanurzenia na pokładzie U-794 wzięło udział m.in. pięciu admirałów: Dönitz, von Friedeburg, Backenköhler, Thedsen, Godt. Podczas tej próby okręt osiągnął prędkość 25 węzłów. Ze wszystkich czterech okrętów, tylko U-794 został przyjęty do służby jako okręt szkoleniowy, pozostałe ze względu na mnóstwo defektów były używane jedynie doświadczalnie.
Ostatecznie Dönitz przeforsował kontrakt na 24 jednostki napędzane turbiną Waltera: 12 jednostek typu XVIIB (U-1405 - U-1416) zamówionych w stoczni Blohm & Voss i 12 jednostek typu XVIIG (U-1081 - U-1092) zamówionych w stoczni Germania Werft. W związku rozpoczęciem projektu elektrycznych okrętów typu XXII już 14 sierpnia 1943 roku wycofano zamówienie na 7 okrętów typu XVIIB i wszystkich 12 typu XVIIG.
Prace i doświadczenia związane z U-Bootami typu XVII doprowadziły do powstania projektu dużych jednostek z napędem Waltera – typu XVIII.