Powstanie w Czeczenii w latach 1940–1944 (w rosyjskiej historiografii znane również jako powstanie Chasana Israiłowa) – powstanie ludności miejscowej w Czeczeńsko-Inguskiej i Dagestańskiej Autonomicznej Socjalistycznej Republice Radzieckiej przeciwko władzom sowieckim. Wybuchło na początku 1940 r. pod wodzą Chasana Israiłowa, osiągnęło swoje apogeum w 1942 r. podczas niemieckiej inwazji na Kaukaz Północny, a zakończyło się na początku 1944 r. masową koncentracją i deportacją Wajnachów (Czeczenów i Inguszów) z ich ojczystych ziem, połączoną z przymusowym osiedlaniem w wybranych miejscach na całym terytorium ZSRR, w wyniku czego zginęło co najmniej 144 000 cywilów. Jednak rozproszony opór partyzantów w górach utrzymywał się jeszcze przez kilka kolejnych lat.
Szybkie fakty Czas, Miejsce ...
Powstanie w Czeczenii
II wojna światowa |
Czas |
styczeń 1940 – 15 grudnia 1944 |
Miejsce |
Czeczeńsko-Inguska ASRR, Dagestańska ASRR |
Terytorium |
ZSRR |
Przyczyna |
dążenia niepodległościowe Czeczenów, istnienie reżimu komunistycznego |
Wynik |
zwycięstwo ZSRR, deportacja Czeczenów i Inguszów |
Strony konfliktu |
Tymczasowy Ludowy Rząd Rewolucyjny Czeczenii-Inguszetii Wsparcie: III Rzesza (1942)
|
ZSRR |
|
Dowódcy |
|
Siły |
5 000 (listopad 1941) 6 540–18 000 (luty 1943)[1] 50 niemieckich sabotażystów[2]
|
111 000 |
|
Straty |
657 zabitych, 3 875 pojmanych wg Państwowego Archiwum Federacji Rosyjskiej (PAFR)[3] 4 368 zabitych wg innych opracowań[4]
|
269 zbitych (165 w walce, 104 zamordowanych) wg PAFR[3] ~12 000 zabitych wg niezależnych opracowań[2] |
|
brak współrzędnych |
Zamknij