Édouard Yves
belgijski florecista i szablista / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Édouard Émile Gustave Yves (ur. 26 października 1907 w Katako-Kombe) – belgijski florecista i szablista pochodzenia kongijskiego, brązowy medalista olimpijski i czterokrotny medalista mistrzostw świata.
Data i miejsce urodzenia |
26 października 1907 | ||||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Dorobek medalowy | |||||||||||||||||||||||||
|
Na igrzyskach olimpijskich w Amsterdamie w 1928 roku w szabli indywidualnej odpadł w pierwszej rundzie[1], a w drużynowej zajął siódme miejsce[2]. Po II wojnie światowej wystąpił na igrzyskach olimpijskich w Londynie w 1948 roku, gdzie Belgowie w składzie: Georges de Bourguignon, Henri Paternóster, Édouard Yves, Raymond Bru, André van de Werve de Vorsselaer i Paul Valcke zdobyli drużynowo brązowy medal[3]. Wystąpił tam także w szabli drużynowej, zajmując czwarte miejsce[4]. Brał też udział w igrzyskach olimpijskich w Helsinkach w 1952 roku, gdzie zajął piąte miejsce w szabli drużynowej[5] oraz florecie drużynowym[6].
Podczas mistrzostw świata w Liège w 1930 roku razem z Raymondem Bru, Maxem Janletem, Pierre'em Pêcherem, Robertem T'Sasem i Georgesem de Bourguignonem zdobył brązowy medal we florecie drużynowym. Na mistrzostwach świata w Lizbonie (1947) wywalczył srebrny medal w szabli drużynowej oraz brązowy we florecie drużynowym. Ponadto zdobył brązowy medal w szabli drużynowej na mistrzostwach świata w Sztokholmie (1951).[7][8]