Сарк
From Wikipedia, the free encyclopedia
Сарк (па-француску: Sercq) — востраў у Атлянтычным акіяне ў складзе Нармандзкіх выспаў, самая малая з чатырох найбуйнейшых выспаў архіпэлягу. Плошча — 5 км². Насельніцтва — каля 600 чалавек (2002). Сарк называюць апошнім аплотам фэадалізму, таму што тут усё яшчэ захаваўся фэод. Васалы і па сёньняшні дзень маюць значна большы палітычны ўплыў, чым астатнія жыхары.
Сарк Sèr Sercq Sark | |||||
| |||||
Афіцыйная мова | ангельская, француская, сарская | ||||
Сталіца | Рэзыдэнцыя сэньёра. Сарк ня мае сталіцы. | ||||
Форма кіраваньня Каралева Сэньёр Сарку |
Канстуцыйная манархія Лізавета II Джон Майкл Бамонт | ||||
Плошча • агульная |
5,45 км² | ||||
Насельніцтва • агульнае (2002) • шчыльнасьць |
600 чал. 110 чал/км² | ||||
Валюта | Фунт стэрлінгаў, Фунт Гернсі (GBP)[1] | ||||
Часавы пас | +1 | ||||
Незалежнасьць | Частка кароннай зямлі Гернсі, указ Лізаветы I аб наданьні Хэліеру дэ Картэрэту права ўладаньня выспай Сарк 1565 г. | ||||
Дамэн верхняга ўзроўню | .gg | ||||
Тэлефонны код | +44 |
Асаблівасьці фаўны абумоўлены геаграфічным месцазнаходжаньнем выспы. На Сарку няма рэптыліяў і буйных сысуноў; адзінымі прадстаўнікамі апошніх зьяўляюцца трусы і пацукі. Вожык быў завезены на выспу толькі ў 1986 годзе. На высьпе распаўсюджана малая белазубка (Crocidura suaveolens) — від, які не сустракаецца ў суседняй Нармандыі і на высьпе Гернсі.
Важная роля ў эканоміцы выспы належыць турызму, асабліва ў летні пэрыяд.
На высьпе забаронена карыстацца аўтамабілямі, але дазволеныя ровары і конныя экіпажы. Жыхары выспы могуць карыстацца трактарам. Матарызаваным транспартам могуць карыстацца толькі пэнсіянэры і інваліды.