Старажытнагрузінская мова
From Wikipedia, the free encyclopedia
Старажытнагрузінская мова (ႤႬႠჂ ႵႠႰႧႭჃႪႨ, энай картулі) — літаратурная мова Грузіі, якая з'явілася ў V стагоддзі. Шырока выкарыстоўвалася ў XI стагоддзі, у XVIII стагоддзі развілася ў сучасную грузінскую мову. Цяпер ужываецца як мова набажэнства ў Грузінскай праваслаўнай царкве.
Хуткія факты Старажытнагрузінская мова, Саманазва ...
Старажытнагрузінская мова | |
---|---|
Саманазва | ႤႬႠჂ ႵႠႰႧႭჃႪႨ |
Краіны | Калхіда, Царства Іберыя, Сасанідская Іберыя (англ.) (бел., Княства Іберыя (англ.) (бел., Тао-Кларджэці, Фема Івірыя , Абхазскае царства, Грузінскае царства |
Статус | 6 мёртвая мова[d] |
Класіфікацыя | |
Катэгорыя | Мовы Еўразіі |
|
|
Пісьменнасць | Хуцуры[d][1] і грузінскае пісьмо |
Моўныя коды | |
ISO 639-1 | — |
ISO 639-2 | — |
ISO 639-3 | oge |
IETF | oge |
Glottolog | oldg1234 |
Закрыць