Унутраная канверсія (ад лац.: conversio — абарачэнне, пераварочванне, ператварэнне, змяненне) — фізічная з’ява, якая заключаецца ў тым, што пераход атамнага ядра з узбуджанага ізамернага стана ў стан з меншай энергіяй (ці асноўны стан) ажыццяўляецца шляхам перадачы вызваленай пры пераходзе энергіі непасрэдна аднаму з электронаў гэтага атама[1]. Такім чынам, у выніку гэтай з’явы выпускаецца не γ-квант, а так званы канверсійны электрон, кінетычная энергія якога роўная рознасці між энергіяй ядзернага ізамернага перахода і энергіяй сувязі электрона на той абалонцы, з якой ён быў выпушчаны (у залежнасці ад гэтага адрозніваюць K-, L-, M- і іншыя электроны). Акрамя таго, невялікая доля энергіі (сотыя ці тысячныя долі працэнта) перадаецца самому атаму ў выніку эфекту аддачы[2].
Хуткія факты Асноўныя тэрміны, Распад ядраў ...
Закрыць
Варта падкрэсліць, што выпушчаны канверсійны электрон не з’яўляецца бэта-часціцай, бо ў выніку ўнутранай канверсіі не адбываецца змянення зараду атамнага ядра. Спектр выпушчаных канверсійных электронаў заўжды з’яўляецца лінейчастым з прычыны іх монаэнергетычнасці з-за прывязкі да канкрэтнай электроннай абалонкі, у той час як спектр электронаў бэта-распаду з’яўляецца неперарыўным (з-за таго, што пры бэта-распадзе энергія размяркоўваецца між электронам і электронным антынейтрынам).