Фаналогія
From Wikipedia, the free encyclopedia
Фаналогія (ад грэч. phōnē гук і грэч. logós слова, вучэнне) — раздзел фанетыкі, які вывучае фанемы і іх сістэму.
Хуткія факты
Мовазнаўства |
Тэарэтычная лінгвістыка |
Фаналогія
Семантыка (+лексічная) Прагматыка Кагнітыўная лінгвістыка Генератыўная лінгвістыка |
Дэскрыптыўная лінгвістыка |
Антрапалагічная лінгвістыка
Эвалюцыйная лінгвістыка (параўнальна-гістарычнае |
Прыкладная лінгвістыка |
Камп'ютарная лінгвістыка
Фарэнсіка Засваенне мовы Language assessment Language development Прэскрыптывізм Антрапалагічная лінгвістыка Стылістыка Антрапалагічная лінгвістыка |
Астатняе |
Пісьменства
Дэшыфроўка Тыпалогія Гісторыя лінгвістыкі Спіс лінгвістаў Нявырашаныя праблемы |
Партал:Лінгвістыка |
Закрыць
Асноўныя палажэнні вучэння аб фанеме выкарыстоўваюцца пры разглядзе суперсегментных з’яў: націску, інтанацыі, сінгарманізму і інш. Ідэі фаналогіі знаходзяць прымяненне ў тэорыі пісьма — графіцы і арфаграфіі, пры стварэнні алфавітаў, практычнай транскрыпцыі і транслітарацыі, а таксама пры апісанні з’яў словаўтварэння і граматыкі.