Γκωτιέ Ε΄ του Μπριέν
From Wikipedia, the free encyclopedia
Ο Γκωτιέ Ε΄ ντε Μπριέν ή Γουϊτιέρος ή Γωτιέρος ή Βαλτέρος της Βρυέννης (Gautier V de Brienne, 1275 - 15 Μαρτίου 1311) από τον Οίκο του Μπριέν ήταν ο τελευταίος Φράγκος Δούκας των Αθηνών (1308 - 1311), Αφέντης του Άργους και της Ναυπλίας, Βαρόνος της Θήβας και Κόμης του Μπριέν και του Λέτσε (1296 - 1311). Ο Γκωτιέ Ε΄ ήταν ο μοναδικός γιος του Ούγου του Μπριέν και της Ισαβέλλας ντε Λα Ρος κυρίας του ημίσεος της Βαρονείας της Καρύταινας, κληρονόμος των οικογενειακών εκτάσεων στη Γαλλία, το Βασίλειο της Νεαπόλεως και την Πελοπόννησο.[13][14] Την περίοδο 1287 - 1296 ο Γκωτιέ κρατήθηκε αιχμάλωτος στο Σικελικό κάστρο της Αγκούστα μέχρι να πληρώσει ο πατέρας του τα λύτρα στον Αραγωνέζο ναύαρχο Ρουτζέρο ντι Λαούρια. Όταν ο πατέρας του έπεσε σε μάχη εναντίον του Λαούρια (1296) ο Γκωτιέ Ε΄ κληρονόμησε την Κομητεία του Μπριέν στη Γαλλία και τις κομητείες του Λέτσε και του Κονβερσάνο στη νότια Ιταλία.
Γκωτιέ Ε΄ του Μπριέν | |
---|---|
Γενικές πληροφορίες | |
Όνομα στη μητρική γλώσσα | Gautier V de Brienne (Γαλλικά) |
Γέννηση | 1278 (περίπου)[1] ή 1275 (περίπου)[2] Brienne-le-Château[2] |
Θάνατος | 15 Μαρτίου 1311[3][4] Αλμυρός Μαγνησίας[5] |
Συνθήκες θανάτου | θάνατος στη μάχη |
Χώρα πολιτογράφησης | Γαλλία[6] |
Θρησκεία | Καθολικισμός[6] |
Εκπαίδευση και γλώσσες | |
Ομιλούμενες γλώσσες | Γαλλικά |
Πληροφορίες ασχολίας | |
Ιδιότητα | φεουδάρχης[7][8] ηγεμόνας[9] |
Οικογένεια | |
Σύζυγος | Ιωάννα της Σατιγιόν (από 1305)[2][10] |
Τέκνα | Γκωτιέ ΣΤ΄ του Μπριέν[6] Ισαβέλλα του Μπριέν[2] |
Γονείς | Ούγος του Μπριέν[2][11] και Ισαβέλλα ντε λα Ρος[2][11] |
Οικογένεια | Οίκος του Μπριέν[2] |
Στρατιωτική σταδιοδρομία | |
Πόλεμοι/μάχες | Μάχη του Αλμυρού |
Αξιώματα και βραβεύσεις | |
Αξίωμα | count of Brienne (1269–1311)[3][12][8] duke of Athens (1308–1311)[3][9][4] Count of Lecce[12][4] |
Θυρεός | |
δεδομένα |
Ο Γκωτιέ Ε΄ ελευθερώθηκε αλλά αιχμαλωτίστηκε ξανά σε νέα επίθεση των Ναπολιτσιάνων στη Σικελία (1299), η δεύτερη αιχμαλωσία του κράτησε μέχρι τη "Συνθήκη της Καλταμπελλόττας" (1302). Ο Γκωτιέ εγκαταστάθηκε στη Γαλλία και παντρεύτηκε την Ιωάννα του Σατιγιόν. Ο ξάδελφος του Γκυ Β΄ ντε Λα Ρος πέθανε πρόωρα και άτεκνος, ο Γκωτιέ κλήθηκε να τον κληρονομήσει. Η ξαδέλφη τους Εσίβα του Ιμπελίν διεκδίκησε και αυτή το δουκάτο για λογαριασμό της αλλά το υψηλό δικαστήριο της Αχαΐας αποφάσισε υπέρ του Γκωτιέ ο οποίος ήρθε στην Αθήνα το 1309. Ο Έλληνας ηγεμόνας της Θεσσαλίας Ιωάννης Β΄ Δούκας προχώρησε σε συμμαχία με τη Βυζαντινή Αυτοκρατορία και το Δεσποτάτο της Ηπείρου εναντίον του Γκωτιέ. Ο Γκωτιέ Ε΄ κάλεσε σε βοήθεια την Καταλανική Εταιρεία μια ομάδα από τυχοδιώκτες μισθοφόρους να επιτεθεί στην Ελληνική συμμαχία, οι Καταλανοί νίκησαν τον Ιωάννη Β΄ αλλά ο Γκωτιέ αρνήθηκε να τους πληρώσει αυτά που είχε συμφωνήσει. Οι Καταλανοί επαναστάτησαν και ο Γκωτιέ Ε΄ ενώθηκε με μια ομάδα από Φράγκους ηγεμόνες αλλά οι Καταλανοί τους συνέτριψαν στη Μάχη του Αλμυρού, ο Γκωτιέ έπεισε στη μάχη και οι Καταλανοί κατέλαβαν το Δουκάτο των Αθηνών.