Ελληνικές γλώσσες
From Wikipedia, the free encyclopedia
Με τον όρο Ελληνικές γλώσσες εννοούμε πολλές φορές την ομάδα των Ινδοευρωπαϊκών γλωσσών που περιέχει την ελληνική γλώσσα. Σύμφωνα με τις περισσότερες κατατάξεις, οι Ελληνικές γλώσσες σαν οικογένεια περιέχουν μόνο την ομώνυμη Ελληνική, και γι'αυτό οι δύο προηγούμενες έννοιες είναι ταυτόσημες. Η εξαφανισμένη Βόρεια Πικηνική γλώσσα έχει προταθεί πως μπορεί να ενταχθεί ως διαφορετικό μέλος.[1]
Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. |
Γρήγορες Πληροφορίες
(δείτε επίσης: Ελληνικό αλφάβητο) | |
Πρωτοελληνική (περ. 3000 π.Χ.) | |
Μυκηναϊκή (περ. 1600–1200 π.Χ.) | |
Ομηρική (περ. 1200–800 π.Χ.) | |
Αρχαία ελληνική (περ. 800–300 π.Χ.) Διάλεκτοι: Αιολική, Αρκαδοκυπριακή, Αττική–Ιωνική, Δωρική, Παμφυλιακή, Ομηρική Μακεδονική | |
Ελληνιστική Κοινή (περ. από 330 π.Χ. ως 700)
| |
Μεσαιωνική ελληνική (περ. 700–1700) | |
Νέα ελληνική γλώσσα (από το 1700) Ιδιώματα: Δημοτική, Καθαρεύουσα, Αττικισμός Διάλεκτοι: Καππαδοκική, Κατωιταλική , Κρητική, Κυπριακή, Ποντιακή, Ρωμανιώτικη, Τσακωνική | |
Άλλες μορφές (από 19ο/20ό αιώνα) Ελληνικός κώδικας Μπράιγ, Ελληνική νοηματική γλώσσα, Κώδικας Μορς | |
Κλείσιμο