Ιαπωνική Βουδιστική αρχιτεκτονική
αρχιτεκτονική των βουδιστικών ναών στην Ιαπωνία / From Wikipedia, the free encyclopedia
Η ιαπωνική βουδιστική αρχιτεκτονική είναι η αρχιτεκτονική των βουδιστικών ναών στην Ιαπωνία, που αποτελείται από τοπικά αναπτυγμένες παραλλαγές αρχιτεκτονικών στυλ, που δημιουργήθηκαν στην Κίνα. [1] Αφού ο Βουδισμός έφτασε στην Ιαπωνία μέσω των Τριών Βασιλείων της Κορέας τον 6ο αιώνα, αρχικά έγινε προσπάθεια να αναπαραχθούν όσο το δυνατόν πιο πιστά αυθεντικά κτήρια, αλλά σταδιακά αναπτύχθηκαν τοπικές παραλλαγές ηπειρωτικών στυλ τόσο για να ανταποκρίνονται στα ιαπωνικά γούστα όσο και στην επίλυση προβλημάτων, που τίθενται από τον καιρό στην Ιαπωνία, ο οποίος είναι πιο βροχερός και υγρός από ό,τι στην Κίνα. [2] Οι πρώτες βουδιστικές αιρέσεις ήταν οι έξι Νάντο Ροκουσού της Νάρα (南都六宗, οι έξι σέκτες της Νάρα),[nb 1] που ακολουθήθηκαν κατά τη διάρκεια της περιόδου Χεϊάν από την Σίνγκον του Κιότο και την Τεντάι. Αργότερα, κατά την περίοδο Καμακούρα, στην Καμακούρα γεννήθηκαν οι Τζόντο και η ιθαγενής ιαπωνική αίρεση Νιτσιρέν-σου. Την ίδια περίπου εποχή ο Ζεν Βουδισμός έφτασε από την Κίνα, επηρεάζοντας έντονα όλες τις άλλες αιρέσεις με πολλούς τρόπους, συμπεριλαμβανομένης της αρχιτεκτονικής. Η κοινωνική σύνθεση των οπαδών του Βουδισμού άλλαξε επίσης ριζικά με την πάροδο του χρόνου. Στην αρχή ήταν η θρησκεία της ελίτ, αλλά σιγά-σιγά εξαπλώθηκε από τους ευγενείς στους πολεμιστές, τους εμπόρους και τελικά στον πληθυσμό γενικότερα. Από τεχνικής πλευράς, νέα εργαλεία επεξεργασίας ξύλου όπως το πλαισιωμένο πριόνι λάκκου [nb 2] και η πλάνη επέτρεψαν νέες αρχιτεκτονικές λύσεις. [2]
Οι βουδιστικοί ναοί και τα ιερά του Σιντοϊσμού μοιράζονται τα βασικά χαρακτηριστικά τους και συχνά διαφέρουν μόνο σε λεπτομέρειες, που μπορεί να μην παρατηρήσει ο μη ειδικός. [3] Αυτή η ομοιότητα οφείλεται στο ότι ο απότομος διαχωρισμός μεταξύ βουδιστικών ναών και σιντοϊστικών ιερών είναι πρόσφατος και χρονολογείται στην πολιτική διαχωρισμού του Βουδισμού από τον Σιντοϊσμό της περιόδου Μεϊτζί (Σινμπούτσου μπούνρι) το 1868. Πριν από την αποκατάσταση του Μεϊτζί ήταν σύνηθες να χτίζεται ένας βουδιστικός ναός μέσα ή δίπλα σε ένα ιερό ή για ένα ιερό να περιλαμβάνει βουδιστικούς υπο-ναούς. [4] Εάν σε ένα ιερό στεγαζόταν ένας βουδιστικός ναός, ονομαζόταν τζίνγκου-τζι (神宮寺, κυριολεκτικά: ιερό). Αντίστοιχα, οι ναοί σε όλη την Ιαπωνία συνήθιζαν να υιοθετούν προστάτες κάμι (鎮守/鎮主, τσίντζου) και έχτιζαν ιερά μέσα στον περίβολό τους, για να τα στεγάσουν. Μετά τον βίαιο διαχωρισμό των ναών και των ιερών, που διέταξε η νέα κυβέρνηση, η σύνδεση μεταξύ των δύο θρησκειών διακόπηκε επίσημα, αλλά συνεχίστηκε στην πράξη και είναι ακόμη ορατή σήμερα. [4]
Η βουδιστική αρχιτεκτονική στην Ιαπωνία κατά τη διάρκεια ολόκληρης της ιστορίας της χώρας έχει απορροφήσει μεγάλο μέρος από τους καλύτερους διαθέσιμους φυσικούς και ανθρώπινους πόρους. Ιδιαίτερα μεταξύ του 8ου και του 16ου αιώνα, οδήγησε στην ανάπτυξη νέων κατασκευαστικών και διακοσμητικών χαρακτηριστικών. Για αυτούς τους λόγους, η ιστορία του είναι ζωτικής σημασίας για την κατανόηση όχι μόνο της ίδιας της βουδιστικής αρχιτεκτονικής, αλλά και της ιαπωνικής τέχνης γενικότερα. [5]