Ποσειδώνας (πλανήτης)
From Wikipedia, the free encyclopedia
Ο Ποσειδώνας είναι ο όγδοος κατά σειρά αποστάσεως από τον Ήλιο πλανήτης του Ηλιακού Συστήματος. Δεν είναι ορατός με γυμνό μάτι, καθώς έχει φαινόμενο μέγεθος από 8 το ελάχιστο έως 7,78 το μέγιστο, ενώ αν παρατηρηθεί με ισχυρό τηλεσκόπιο μοιάζει με πράσινο δίσκο. Στην αστρονομία συμβολίζεται με την τρίαινα ♆.
Ο πλανήτης Ποσειδώνας | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Ανακάλυψη | |||||||
Ανακαλύφθηκε από | Ουρμπέν Λεβεριέ, Τζον Κουτς Άνταμς και Γιόχαν Γκότφριντ Γκάλε |
||||||
Ανακαλύφθηκε στις | 23 Σεπτεμβρίου 1846[1] | ||||||
Χαρακτηριστικά τροχιάς[2] | |||||||
Αφήλιο | 4.553.946.490 km (30,44125206 AU) |
||||||
Περιήλιο | 4.452.940.833 km (29,76607095 AU) |
||||||
Ημιάξονας τροχιάς | 4.503.443.661 km (30,10366151 AU) |
||||||
Εκκεντρότητα | 0,011214269 | ||||||
Περίοδος περιφοράς | 60.190 ημέρες (164,79 χρόνια)[3] |
||||||
Συνοδική Περίοδος | 367,49 ημέρες[4] | ||||||
Μέση Ταχύτητα Τροχιάς | 5,43 km/s [4] | ||||||
Κλίση | 1,767975° ως προς την Εκλειπτική 6,43° ως προς τον Ηλιακό ισημερινό[5] |
||||||
Μήκος του ανερχόμενου σημείου | 131,794310° | ||||||
Όρισμα του περιηλίου | 265,646853° | ||||||
Δορυφόροι | 16 | ||||||
Φυσικά Χαρακτηριστικά | |||||||
Ισημερινή Ακτίνα | 24.764 ± 15 km[6] (3,883 γήινες) |
||||||
Πολική Ακτίνα | 24.341 ± 30 km[6] (3,829 γήινες) |
||||||
Πεπλάτυνση | 0,0171 ± 0,0013 | ||||||
Επιφάνεια | 7,6408 ×109 km2 (14,98 γήινες) |
||||||
Όγκος | 6,254 ×1013 km3 (57,74 γήινες) |
||||||
Μάζα | 1,0243 ×1026 kg | ||||||
Μέση πυκνότητα | 1,638 g/cm3 | ||||||
Επιφανειακή Βαρύτητα στον Ισημερινό | 11,15 m/s2 | ||||||
Ταχύτητα Διαφυγής | 23,5 km/s | ||||||
Αστρονομική περίοδος περιστροφής | 0,6713 ημέρες (16 h 6 min 36 s) |
||||||
Ταχύτητα περιστροφής στον Ισημερινό | 2,68 km/s 9.660 km/h |
||||||
Κλίση άξονα | 28,32° | ||||||
Ορθή αναφορά του βόρειου πόλου | 19 h 57 min 20 s | ||||||
Απόκλιση | 42,950° | ||||||
Λευκαύγεια | 0,290 | ||||||
Φαινόμενο μέγεθος | 8 έως 7,78 | ||||||
Θερμοκρασία |
|
||||||
Χαρακτηριστικά ατμόσφαιρας[4] | |||||||
Υδρογόνο | 80±3,2% | ||||||
Ήλιο | 19±3,2% | ||||||
Μεθάνιο | 1,5±0,5% | ||||||
Αιθάνιο | ~0,00015% |
Είναι ο τέταρτος μεγαλύτερος πλανήτης σε διάμετρο στο Ηλιακό Σύστημα, με τη μάζα του να είναι 17 φορές μεγαλύτερη από τη μάζα της Γης. Δεν έχει καλά καθορισμένη «στερεή επιφάνεια», καθώς αποτελείται κυρίως από αέρια και υγρά. Περιφέρεται γύρω από τον Ήλιο μία φορά κάθε 164,8 χρόνια και η μέση απόστασή του από αυτόν είναι 30,1 AU (4,5 δισεκατομμύρια χιλιόμετρα).
Ο Ποσειδώνας ανακαλύφθηκε στις 23 Σεπτεμβρίου 1846[7] και ήταν ο πρώτος πλανήτης που βρέθηκε σύμφωνα με μαθηματική πρόβλεψη και όχι με βάση τις εμπειρικές παρατηρήσεις. Οι απροσδόκητες μεταβολές στην τροχιά του Ουρανού οδήγησαν τον Αλεξί Μπουβάρ να συμπεράνει ότι η τροχιά του υπόκειται σε βαρυτική διαταραχή από έναν άγνωστο πλανήτη. Στη συνέχεια, ο Ποσειδώνας παρατηρήθηκε από τον Γιόχαν Γκότφριντ Γκάλε σε απόσταση μικρότερη από μία μοίρα από τη θέση που προέβλεψε ο Ουρμπέν Λεβεριέ, ενώ ο μεγαλύτερος δορυφόρος του ο Τρίτωνας, ανακαλύφθηκε λίγο αργότερα, αν και κανένας από τους υπόλοιπους 13 δορυφόρους του πλανήτη δεν ανιχνεύτηκε τηλεσκοπικά μέχρι τον 20ό αιώνα. Τον Ποσειδώνα έχει επισκεφθεί ένα μόνο διαστημόπλοιο, το «Βόγιατζερ 2», το οποίο πέρασε από τον πλανήτη στις 25 Αυγούστου 1989.[8][9]
Ο Ποσειδώνας έχει παρόμοια σύνθεση με τον Ουρανό, ενώ και οι δύο έχουν συνθέσεις που διαφέρουν από εκείνες των μεγαλύτερων γιγάντων αερίων, Δία και Κρόνου. Η ατμόσφαιρα του Ποσειδώνα, ενώ είναι παρόμοια με του Δία και του Κρόνου στο ότι αποτελείται κυρίως από υδρογόνο και ήλιο, μαζί με τα ίχνη υδρογονανθράκων και ενδεχομένως του αζώτου, περιέχει μεγαλύτερο ποσοστό των «πάγων», όπως νερό, αμμωνία και μεθάνιο. Οι αστρονόμοι κατηγοριοποιούν ενίοτε τους Ουρανό και Ποσειδώνα ως «γίγαντες πάγου», προκειμένου να τονίσουν τις διακρίσεις αυτές. Το εσωτερικό του Ποσειδώνα, όπως και του Ουρανού, αποτελείται κυρίως από πάγο και βράχους.[10] Ίχνη μεθανίου στις εξώτερες περιοχές του πλανήτη ευθύνονται εν μέρει για την μπλε εμφάνιση του πλανήτη. Υπάρχει, επίσης, λάσπη νερού και αμμωνίας κάτω από την επιφάνειά του. [11]
Σε αντίθεση με τη σχετικά ήρεμη ατμόσφαιρα του Ουρανού, η ατμόσφαιρα του Ποσειδώνα είναι αξιοσημείωτη για τα ενεργά και ορατά καιρικά της φαινόμενα. Όταν το «Βόγιατζερ 2» προσέγγισε τον Ποσειδώνα, για παράδειγμα, στο νότιο ημισφαίριο του πλανήτη υπήρχε μία Μεγάλη Σκοτεινή Κηλίδα, συγκρίσιμη με τη Μεγάλη Ερυθρά Κηλίδα στον Δία. Αυτές οι καιρικές συνθήκες καθοδηγούνται από τους ισχυρότερους συνεχείς ανέμους κάθε πλανήτη στο Ηλιακό σύστημα, καθώς καταγράφονται ταχύτητες ανέμου τόσο υψηλές όσο 2.100 χιλιόμετρα ανά ώρα.[12] Λόγω της μεγάλης απόστασης από τον Ήλιο, η εξωτερική ατμόσφαιρα του Ποσειδώνα είναι ένα από τα πιο κρύα μέρη του ηλιακού συστήματος, με τη θερμοκρασία στις κορυφές σύννεφων να πλησιάζει τους -218 °C (55 K). Ωστόσο, η θερμοκρασία στο κέντρο του πλανήτη είναι πιθανότατα γύρω στους 5.400 Κ (5.000 °C).[13] Ο Ποσειδώνας έχει ένα αχνό και κατακερματισμένο σύστημα δακτυλίων, οι οποίοι είχαν ανιχνευτεί με τηλεσκόπια κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1960. Όμως, η ύπαρξή τους ήταν αμφισβητήσιμη, μέχρι που επιβεβαιώθηκε το 1989 από το «Βόγιατζερ 2».[14]