Σαχναμέ
περσικό έπος / From Wikipedia, the free encyclopedia
Το Σαχναμέ (περσ.: شاهنامه), αλλιώς γνωστό και ως Βιβλίο των Βασιλέων ή Έπος των Βασιλέων, είναι περσικό έπος, έργο του Φερντοσί. Η συγγραφή του ξεκίνησε μετά το θάνατο του Πέρση ποιητή Abū Manṣūr Daqīqī, περίπου το 366-67/976-77 ή το αργότερο μέχρι το 370-1/980-1[1] και ολοκληρώθηκε περίπου το 400/1010[2]. Αποτελεί το μεγαλύτερο σε έκταση έπος γραμμένο από ένα μόνο ποιητή, με περίπου 60.000 δίστιχα σε ομοιοκαταληξία, τα οποία ακολουθούν το μέτρο mutaqārib της αραβικής προσωδίας[3]. Σε αντίθεση με άλλα έπη της Δύσης, όπως η Οδύσσεια, η Ιλιάδα και η Αινειάδα, που εστιάζουν σε μια σχετικά μικρή χρονική περίοδο, η αφήγηση του Σαχναμέ ξεχωρίζει για το χρονικό εύρος που καλύπτει, καθώς αφηγείται ολόκληρη την ιστορία της Περσίας, από τους μυθικούς χρόνους μέχρι την κατάκτηση της Σασανικής δυναστείας από τους Άραβες.
Συγγραφέας | Φερντοσί |
---|---|
Τίτλος | شاهنامه |
Γλώσσα | περσικά |
Ημερομηνία δημιουργίας | 1011 1000 |
Χαρακτήρες | Keyumars, Hushang, Jamshid, Zahhak, Angra Mainyu, Kaveh the Blacksmith, Fereydun, Afrasiab, Babak, Bijan and Manijeh, Bahram Chobin, Εσφαντιγιάρ, Faranak, Farangis, Gordafarid, Garsivaz, Haftvād, Arash, Abtin, Arnavāz, Faramarz, Farhad, Garshasp, Giv, Karen, Īraj, Alexander the Great in legend, Kai Khosrow, Keshvad, Kay Kāvus, Katāyoun, Χοσρόης Α΄, Manuchehr, Mehrab Kaboli, Nowzar, Nariman, Rakhsh, Roham, Ροστάμ, Rostam Farrokhzād, Rudaba, Shaghad, Shahran Goraz, Shahrasb (Shahnameh), Shahrnāz, Simurgh, Siamak, Siyâvash, Sohrab, Sudabeh, Shirin, Sām, Salm, Σασσάν, Tahmina, Tahmuras, Zal, Tur, Banu Goshasp, Sindukht και Barbad |
Σχετικά πολυμέσα | |
δεδομένα (π • σ • ε ) |