اتساع زمان گرانشی
From Wikipedia, the free encyclopedia
اتساع زمان گرانشی پدیدهٔ وجود تفاوت واقعی بین مقدار مشاهدهشده برای زمان سپری شده میان دو رویداد، از دید ناظرهای قرار گرفته در مکانهایی با پتانسیل گرانشی متفاوت است. هرچه پتانسیل گرانشی مکان ناظر بیشتر باشد (یعنی از جرم منشأ میدان دورتر باشد) ناظری که او را از مکانی با پتانسیل گرانشی کمتر میبیند احساس میکند زمان برای فردی که در مکانی با پتانسیل گرانشی بیشتر است زود تر میگذرد زمان برای هر دو ناظر به یک سرعت میگذرد ولی از دید یکدیگر زمان برای یکی از دیگری زودتر میگذرد به دلیل اینکه پتانسیل گرانشی هم بر روی ساعت ناظر و هم بر روی بدن ناظر تأثیر گذاشته و زمان را برای هردو تندتر میکند به روایتی اگر یک نفر را از مکانی با پتانسیل گرانشی کمتر به مکانی با پتانسیل گرانشی بیشتر ببریم گذر زمان در هر دو مکان برای او یکسان است.[1]
این اثر اولین بار توسط آلبرت اینشتین در سال ۱۹۰۷ پیشبینی شد. وی این اثر را با استفاده از نتایج نسبیت خاص در چارچوبهای مرجع شتابدار مطرح کرد. (از نسبیت خاص تا نسبیت عام را ببینید). پس از آن، طی آزمایشهایی که اولین آنها آزمایش پوند-ربکا بود (آزمونهای نسبیت عام را ببینید) این اثر بررسی و تأیید شد.