اخترشناسی در سدههای میانه اسلامی
From Wikipedia, the free encyclopedia
اخترشناسی در سدههای میانهٔ اسلامی دانشی بسگیرا در سدههای میانه در کشورهای اسلامی بودهاست و این علم نزد مسلمانان بهطور گسترده نُجوم، هیئت و علم فَلَک نامیده میشدهاست. این علم، شامل پیشرفتهای ساخته شده در جهان اسلام به ویژه در عصر طلایی اسلامی (قرن ۸–۱۵ است)[1] و عمدتاً نوشته شده به زبان عربی است. این تحولات عمدتاً در خاورمیانه، آسیای مرکزی، اندلس و شمال آفریقا بوده و سپس در شرق دور و هند اتفاق افتادهاست. این موازی است با نحوهٔ پیدایش دیگر علوم اسلامی که در آن از اخذ اندوختهها و تجارب علمی دیگر اقوام (ایران قدیم، هند و یونان) و بازسازی و توسعه آن در ایجاد یک علم اسلامی صورت میگیرد[2] نجوم اسلامی بعد از آن تأثیر قابل توجهی در نجوم بیزانس[3] و اروپا[4] داشتهاست (این علوم اسلامی توسط آنان در قرن ۱۲ به لاتینی ترجمه شدهاست) و همچنین نجوم چینی[5] و نجوم مالی (کشور مالی)).[6][7]