ایوب
پیامبر ادیان ابراهیمی / From Wikipedia, the free encyclopedia
ایوب (به عبری: אִיּוֹב، بازگشت کرده به سوی خدا) یکی از پیامبران ادیان ابراهیمی است که شخصیت اصلی کتاب ایوب یکی از کتب عهد عتیق بهشمار میرود. نام وی در کتاب حزقیال[1] و یعقوب[2] عهد عتیق و نیز در قرآن آمدهاست. بر اساس عهد عتیق و قرآن، خدا ایوب را مورد آزمایش قرار میدهد؛ اموالش ربوده میشوند، پشتش میشکند و پسرانش کشته میشوند؛ اما ایوب از عبادت خدا برنمیگردد. سرانجام ایوب، برکت از دست رفته خود را دوباره به دست میآورد. در کتاب مقدس ایوب یکی از پیامبران جنتیل (غیریهودی) است.
ایوب | |
---|---|
تکریمشده در | یهودیت مسیحیت اسلام بهائیت دروز |
بزرگداشت | ۲۷ آوریل (ارتدکس قبطی) ۶ مه (کلیسای ارتدکس شرقی و کلیسای حواری ارمنی) ۱۰ مه (کلیسای کاتولیک) ۲۹ اوت (ارتدکس قبطی) ۲۶ دسامبر (کلیسای حواری ارمنی) |
یکی از اولین اشارهها به شیطان در متون یهودی در این داستان است. شیطان یکی از پسران خداست و با او دربارهٔ به گناه افتادن ایوب شرطبندی میکند.[3] کتاب ایوب در واقع از ترکیب دو داستان جداگانه که تاریخپژوهان امروزه آنها را «ایوب صبور» و «ایوب ناصبور» مینامندشان، تشکیل شدهاست. نویسنده «ایوب صبور» به شیطان اشاره کرده و به دلیل متاخر بودن مفهوم شیطان، مشخص میشود او در دوره هخامنشی زیستهاست.[4]