مردم پشهای
قومی آریایی تبار / From Wikipedia, the free encyclopedia
طایفه پشهای یکی از اقوام اصلی یازدهگانه آریانا کهن و دارای زبانی به نام پشهای است. واژه پشهای شکل تحول یافته یک نام خیلی قدیمی حدود دو هزار و پانصد ساله است که در ادوار مختلف به نامهای بها شه، بهشه پیشه چه، پیشاچی، پشاوی، پاشایی، پشه یی، پشیی، پشئی و پشهای ثبت گردیده. تاکنون در مورد وجه تسمیه پشهای نظریههایی مطرح شده است:
- . پشهای از کلمه بهاشه گرفته شده که پانینی از آن نام برده و زبان سانسکریت را به وجود آوردهاست، وبهاشه، بهاش ویا باش در زبان پشهای لفظ را میگویند.
- . برخی پشهای را مأخوذ از پشاثه یا پشاچه میدانند که دیو و نیز گوشتخوار معنا میدهد.
- . عدهای به این گمانند که پشهای از پشی گرفته شده که مستحکم و قوی معنی دارد، زیرا در زبان پشهای دیوار و نیز قبرقه را میگویند که هردوی آنها مستحکم و قوی هستند.
- . برخی میگویند که در زمانهای خیلی قدیم شاهی از این مردم بود که بعدها همه این مردم و زبان آن بنا بر ارتباط قومی و زبانی به آن شاه به نام پاشایی نامیده شدهاند؛ زیرا در گذشتهها شاه را (پاشا) میگفتند و به مرور زمان در اثر همین ارتباط پاشایی، پشایی و پشهای نامیده شدهاند.
برای تأییدپذیری کامل این مقاله به منابع بیشتری نیاز است. |
مناطق با جمعیت چشمگیر | |
---|---|
لغمان، کاپیسا و ننگرهار | |
زبانها | |
زبان پشهای پشتو فارسی همچنان تکلم مینمایند به زبان دوم[1] | |
دین | |
اسلام | |
قومیتهای وابسته | |
پشتونها، تاجیکها خالاص، نورستانی و کشمیر |
با این همه به این گفتههای دور از دانش زبانشناسی و تاریخ باستانشناسی پافشاری کرد و باید در تاریخ در پی نام آنان بود میدانیم که در پارسی پهلوی سین و شین بهم دگرش مییافتند مانند فرشته و فرسته -همچنین پسا و پشا نامی آشنا در تاریخ باستانند همان نام که کورش و داریوش از انند و شهر پسا (فسا) و پسارگرد (پاسارگاد در گویه یونانیاش) و پسره (بصره) را ساختند نام کلمان (کرمان) و لمغان (رمگان) نیز در دو سویه با هم پیوند دارند.