ცეცხლოვანი სარტყელი
From Wikipedia, the free encyclopedia
ცეცხლოვანი სარტყელი — 40000 კმ. სიგრძის ნალისებრი ტერიტორია წყნარი ოკეანის მოსაზღვრე ქვეყნებში, რომლებშიც ძალიან ხშირია ისეთი სტიქიური მოვლენები, როგორებიცაა მიწისძვრა და ვულკანის ამოფრქვევა. ცეცხლოვანი სარტყელის ქვეყნებში მოხვედრილია: იაპონია, რუსეთი, ფილიპინები, ინდონეზია, ბრუნეი, სინგაპური, პაპუა-ახალი გვინეა, ახალი ზელანდია, ოკეანეთის კუნძულები, კანადა, აშ.შ., მექსიკა, გვატემალა, ბელიზი, ელ-სალვადორი, ჰონდურასი, ნიკარაგუა, პანამა, კოსტა-რიკა, კოლუმბია, ეკვადორი, პერუ, ბოლივია, ჩილე და არგენტინა[1]. მსოფლიოში მომხდარი მიწისძვრებისა (შესაბამისად ცუნამების) და ვულკანების ამოფრქვევის 90% სწორედ ამ ქვეყნების წყნაროკეანოვან ნაწილზე ხდება. აღსანიშნავია, რომ 1900 წლიდან, მსოფლიოს 12 ყველაზე ძლიერი მიწისძვრიდან 11 სწორედ ცეცხლოვანი სარტყლის ქვეყნებში მოხდა.
1973 წლიდან 2017 წლამდე ხანგრძლივი, დამანგრეველი მიწისძვრების რაოდენობას ცეცხლოვან სარტყელზე 11 წარმოადგენდა, ხოლო 2018 წელს, 9 მიწისძვრა დაფიქსირდა 7.0-სა და 8.0 მაგნიტუდის შუალედში. ყველაზე ძლიერი, 8.2 მაგნიტუდიანი 19 აგვისტოს მოხდა ფიჯისა და ტონგას კუნძულების მახლობლად, ოკეანეთში, თუმცა იქიდან გამომდინარე, რომ მიწისძვრა კერა წყნარი ოკეანის ძალიან დიდ სიღრმეში (560 კმ) იყო, მსხვერპლი არ ყოფილა.ცეცხლოვანი სარტყელი შედგება წყალქვეშა ვულკანებისგან.