ქართველთა სამეფო
ფეოდალური პოლიტიკური ერთეული სამხრეთ-დასავლეთ საქართველოში, რომლის ტერიტორიულ ბირთვს წარმოა / From Wikipedia, the free encyclopedia
ქართველთა სამეფო — იყო შუასაუკუნეების ევრაზიული მონარქია ბაგრატიონთა დინასტიის დაქვემდებარებაში, წარმოშობილი დაახლოებით 888 წელს; შეცვლა იბერიის საერისმთავრო ისტორიულ ტაო-კლარჯეთის მხარეში, ან ზემო იბერია ჩრდილო-აღმოსავლეთ თურქეთში, ასევე თანამედროვე სამხრეთ-დასავლეთ საქართველოს ნაწილები, რომელიც გადაჭიმულიყო იბერიის კარიდან (ამჟ. საქართველოს ყელი) სამხრეთით და მცირე კავკასიისკენ ჩრდილოეთით.
ქართველთა სამეფო ქართველთა საკურაპალატო[1] | |||||
| |||||
დროშა | |||||
ქართველთა სამეფო (წითელ საზღვრებში). | |||||
დედაქალაქი | არტანუჯი | ||||
ენები | ქართული (ოფიციალური), სომხური[2] | ||||
რელიგია | აღმოსავლეთის მართლმადიდებლობა (საქართველოს სამოციქულო ავტოკეფალური მართლმადიდებელი ეკლესია) | ||||
მთავრობა |
| ||||
ერისმთავარი[3] | |||||
- | 813–826 | აშოტ I დიდი | |||
- | 826–876 | ბაგრატ I | |||
- | 876–881 | დავით I | |||
- | 881–888 | ადარნასე II | |||
მეფე[4] | |||||
- | 888–923 | ადარნასე II | |||
- | 923–937 | დავით II | |||
- | 937–945 | ბაგრატ I | |||
- | 958-994 | ბაგრატ II | |||
- | 994–1008 | გურგენი | |||
ისტორიული ერა | ადრეული შუა საუკუნეები | ||||
- | შეიქმნა | 888 | |||
- | გაუქმდა | 1008 | |||
დღეს ამ ტერიტორიაზე | საქართველო სომხეთი თურქეთი | ||||
ისტორიული მხარე მოიცავდა შემდეგ ისტორიულ რაიონებს: დასავლეთით, არსიანის ქედიდან ტაოს, კლარჯეთს, ნიგალს და შავშეთს, აღმოსავლეთით მესხეთს, ერუშეთს, ჯავახეთს, არტაანს, აბოცს, კოლას და ბასიანს. ლანდშაფტი ხასიათდებოდა მთებით და ჭოროხის და მტკვრის მდინარეების სისტემებით. რეგიონმა გადამწყვეტი როლი შეასრულა ყველა ქართული მიწის და სამთავროს საქართველოს სამეფოში გასაერთიანებლად 1008 წელს.