Hertogdom Anhalt-Bernburg
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedia
Het hertogdom Anhalt-Bernburg (Duits: Herzogtum Anhalt-Bernburg) was een Duitse staat die bestond van 1806 tot 1863. Het land was achtereenvolgens lid van de Rijnbond en de Duitse Bond. De hoofdstad van het hertogdom was Bernburg, maar het hof was gevestigd in Ballenstedt.
Herzogtum Anhalt-Bernburg | |||||
---|---|---|---|---|---|
Lid van de Rijnbond (1807-1813) Lid van de Duitse Bond (1815–1863) | |||||
| |||||
Kaart | |||||
1820 | |||||
Algemene gegevens | |||||
Hoofdstad | Bernburg Ballenstedt (residentie) | ||||
Oppervlakte | 848 km²[1] | ||||
Bevolking | 37.046 (1816) 43.305 (1830) 56.031 (1858)[1] | ||||
Talen | Duits | ||||
Religie | Protestants (98%)[2] Joods (1,5%) Rooms-katholiek (0,5%)[1] | ||||
Munteenheid | Reichstaler | ||||
Politieke gegevens | |||||
Staatshoofd | Hertog | ||||
Dynastie | Anhalt-Bernburg (Ascaniërs) | ||||
Bondsdag | 1 collectieve stem[3] | ||||
|
Anhalt-Bernburg bestond uit een aantal niet met elkaar verbonden landsdelen. De kern van het land lag rond de hoofdstad Bernburg en Plötzkau. Het meest westelijke deel lag in het oosten van de Harz met de residentiestad Ballenstedt en Harzgerode, Gernrode en Hoym. Daarnaast behoorde ook het amt Coswig ten oosten van de Elbe tot Anhalt-Bernburg.
In 1806 verhief keizer Frans II het Vorstendom Anhalt-Bernburg tot hertogdom. Het was een van de laatste beslissingen van de keizer voordat hij aftrad en het Heilige Roomse Rijk ontbond. In 1807 trad de hertog samen met Anhalt-Dessau en Anhalt-Köthen toe tot de door Napoleon beheerste Rijnbond. Na de nederlaag van Napoleon in 1813 sloot het land zich aan bij de geallieerden en in 1815 werd het lid van de Duitse Bond. Als gevolg van opstanden tijdens de Revoluties van 1848 kreeg Anhalt-Bernburg een liberale grondwet en een parlement. In 1863 stierf hertogshuis uit met de kinderloze dood van Alexander Karel. Zijn erfgenaam was Leopold IV Frederik van Anhalt-Dessau, die daarmee heel Anhalt tot een land verenigde.